پیام خراسان- ملیحه
تمدن یزدیان پیرامون لزوم
برقراری ارتباط بین صنایع دستی و دیگر بخش‌ها از جمله گردشگری اظهار کرد:
متاسفانه ما نمی‌توانیم افرادی را که به عنوان گردشگر وارد شهر و یا کشور
ما می‌شوند، چندان مجاب به خرید محصولات صنایع دستی کنیم؛ این در حالی است
که در تمام دنیا، مهمترین عاملی که برای فروش در اختیار گردشگران قرار
می‌گیرد محصولات و تولیدات همان منطقه و کشور است؛ حال این تولیدات
می‌تواند صنایع غذایی باشد که البته بخشی از آن همچون زعفران و نبات را در
مشهد دارا هستیم و بخشی از آن نیز صنایع دستی است که به نظر من با
پتانسیل‌هایی که در صنایع دستی داریم، باید بتوانیم قسمت عظیمی از خرید
گردشگران را به این بخش اختصاص دهیم.
وی در خصوص مشکلات فروش در بخش
صنایع دستی بیان کرد: در زنجیره تامین صنایع دستی، در بخش تولید و تهیه
مواد اولیه هیچ مشکلی نداریم و بیشتر مواد اولیه‌ای که هنرمندان صنایع دستی
در ایران استفاده می‌کنند، بومی و مربوط به منطقه خودشان است؛ ضمن این که
بهترین انواع صنایع دستی را در حال حاضر در ایران تولید می‌کنیم که
ویژگی‌های بسیار منحصربه‌فرد دارند و نیز ایران به لحاظ تنوع محصولات صنایع
دستی در رتبه اول جهان قرار دارد.
این مدرس دانشگاه ضمن بیان این که
مشکل اصلی، در بخش فروش محصولات صنایع دستی است، ادامه داد: یک هنرمند
صنایع دستی پس از این که اثری را تولید می‌کند، قطعا تمام وقت، انرژی و
پتانسیل خود را بر روی این تولید گذاشته است و برای بخش توزیع و فروش قطعا
باید از پتانسیل دیگر بخش‌های جامعه استفاده کنیم که در واقع برقراری این
ارتباط و لینک به میزانی ضعیف است و در پاسخ به چگونگی تقویت این ارتباط
باید گفت مهمترین بخشی که می‌تواند در فروش صنایع دستی درگیر شود، بخش‌های
مرتبط با گردشگری است؛ این در حالی است که همان‌گونه که گفته شد، برقراری
این لینک چندان قوی نیست.
تمدن یزدیان افزود: برای تسهیل
این فرایند، باید بتوان یک‌سری ارتباطات تنگاتنگ بین بخش تولیدی و بخش‌های
گردشگری ایجاد کرد که میراث فرهنگی می‌تواند قسمتی از این ارتباط را به
وجود آورد. به این خاطر که خود با دو بخش از این چرخه ارتباط مستقیم دارد؛
از سویی با تولیدکنندگان صنایع دستی و از سوی دیگر، با هتل‌ها و تورهای
گردشگری. بنابراین، خوب است کارگاه‌های آموزشی، همایش‌ها و در واقع فضاهایی
فراهم شود تا این دو گروه به یکدیگر ارتباط داده شوند و در عین حال افرادی
که به لحاظ علمی در این حوزه‌ها فعالیت داشته‌اند، بتوانند مشکلاتی که در
این ارتباط موجود است، پیدا و آسیب‌شناسی کنند و ببینند چطور می‌توان
تولیدات صنایع دستی را وارد بخش گردشگری کرد.
وی تصریح کرد: به طور مثال؛ توری
که وارد مشهد می‌شود، پس از دیدن مکان‌های مختلف طبیعی و تاریخی، اول از
همه باید بخشی در اختیارش قرار داده شود تا بتواند از انواع مختلف صنایع
دستی که در شهر و یا به صورت عام، در کشور تولید می‌شود، بازدید کرده و این
تولیدات به او معرفی و امکان خرید برای وی فراهم شود؛ حتی با در نظر گرفتن
تخفیفاتی که می‌تواند گردشگر را مجاب کند. همچنین، می‌توانیم بخش‌هایی به
عنوان ویترین صنایع دستی در هتل‌های بزرگ داشته باشیم؛ این در حالی است که
ما کمتر ویترینی از صنایع دستی مشهد و یا ایران در هتل‌های پررفت‌وآمد که
توریست‌های خارجی و یا داخلی زیادی را می‌پذیرند، دارا هستیم تا گردشگران
حداقل بتوانند با صنایع دستی آن شهر آشنا شوند.
این مدرس صنایع دستی عنوان کرد:
همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، باید برروی چنین ارتباطاتی کار شود و به نظر
من این مهم نیازمند تلاش و در واقع تعاملات زیاد بین بخش‌های گوناگون است و
البته بخش‌های خصوصی نیز باید درگیر این قضیه شوند. همچنین، این که
بخواهیم از تولیدکنندگان صنایع دستی توقع داشته باشیم که تنها خود وارد
بازار شوند؛ می‌توان گفت باعث می‌شود که تمرکز آنان از کیفیت تولید دور شده
و تولیدکنندگان را درگیر بازار می‌کند؛ در حالی که بازار باید توسط
بازاریاب‌ها شناسایی شود، این که مخاطبان چه چیزهایی را نیاز دارند و
تقاضای بازار چیست. در عین حال، بازاریاب‌ها لینک و ارتباطی را بین
تولیدکنندگان و تورهای گردشگری، هتل‌ها و... برقرار کنند تا بتوان خلأ و
فاصله موجود را حل و فصل کرد.
تمدن یزدیان در خصوص حمایت میراث
فرهنگی از هنرمندان صنایع دستی گفت: مهمترین حمایتی که میراث فرهنگی از
هنرمندان صنایع دستی صورت می‌دهد آن است که هر فردی که در این زمینه فعالیت
می‌کند، می‌تواند خود را به میراث معرفی کرده و پروانه تولید به وی تعلق
گیرد که با این پروانه تولید می‌تواند از مزایای زیادی همچون دریافت
وام‌های کمکی، شرکت در نمایشگاه‌ها و اطلاع‌رسانی‌های مختلف در این زمینه
برخوردار شود. بخشی از حمایت نیز مربوط به بیمه هنرمندان صنایع دستی است که
پس از توقف‌هایی در این قضیه، دوباره در حال پیگیری است و البته این بیمه
می‌تواند به هنرمندان صنایع دستی کمک کند تا انگیزه بیشتری برای فعالیت
داشته باشند.
وی با تاکید بر این که قسمتی از
کمک‌هایی که میراث می‌تواند صورت دهد، برقراری لینک‌ها بین بخش‌های گوناگون
است، افزود: تعاملاتی که میراث فرهنگی می‌تواند میان بخش‌های مختلف ایجاد
کند از اهمیت خاصی برخوردار است؛ حتی با بخش‌هایی چون شهرداری‌ها،
استانداری و فرمان‌داری نیز این ارتباط می‌تواند صورت گیرد که البته در
قسمت‌هایی یک‌سری ارتباطات وجود دارد، ولی باید قوی‌تر و محکم‌تر شود.
این مدرس صنایع دستی با بیان این
که باید فضا را به مقداری برای رشد صنایع دستی باز کنیم، عنوان کرد:
دانش‌های بین رشته‌ای زیادی موجود است که برای رشد صنایع دستی می‌تواند
بسیار کمک‌کننده و راهگشا باشد؛ ضمن این که دیگر نمی‌توانیم با دانش قدیم
وارد حوزه‌های مختلف شویم و باید از دانش جدید استفاده کنیم. به طور مثال
دانش مهندسی می‌تواند در بخش‌های مختلف صنایع دستی وارد شود. به علاوه ورود
دانش ارگونومی و این که چگونه تولیدات ما مطابق نیازهای انسانی باشد بسیار
کمک‌کننده است. همچنین، از دانش‌های مدیریتی، دانش گردشگری و غیره نیز
می‌توان در زمینه صنایع دستی بهره برد.
تمدن یزدیان در تکمیل سخنان خود
عنوان کرد: به نظر من، در کشور ما حوزه‌های مختلف صنایع دستی نیاز به
بازنگری دارد؛ از جمله آسیب‌شناسی درمورد رشته‌هایی که در حال منسوخ شدن
است. این که چرا چنین رشته‌هایی در حال از بین رفتن هستند و آیا
نتوانسته‌اند خود را مطابق با نیاز بازار تغییر دهند؟ همچنین در بهبود روند
تولید شاید لازم باشد که از دانش‌هایی چون شیمی بهره بگیریم. پس دانش دیگر
رشته‌ها کمک می‌کند که در حوزه صنایع دستی اتفاقات جدیدی را رقم بزنیم.
وی اضافه کرد: تمرکز بر بخش
صادرات و شناخت بازار هدف در خارج از کشور و استفاده از متدهای نوین
بازاریابی حرفه‌ای در این زمینه و همچنین تعامل با دانشگاه‌ها، جهت انجام
پژوهش‌های زیرساختی و کاربردی در تمامی ابعاد زنجیره تامین صنایع دستی از
تهیه مواد اولیه تا فروش محصول، چه در داخل و چه با چشم‌انداز صادرات و در
نهایت سرمایه‌گذاری در بخش‌های برندینگ و بسته‌بندی می‌تواند گام‌های مثبتی
در راستای رشد این حوزه باشد.