بزرگنمايي:

پیام خراسان - استفاده از فناوری در موزه‌ها، کم کم به پدیده‌ای آشنا تبدیل می‌شود. استفاده از فناوری در موزه‌ها می‌تواند از ابتدایی‌ترین کارها مثل تهیه یک اکانت توییتر باشد و یا پروژه‌های بزرگی را شامل شود.
موزه کندال در شهر کامبریا در شمال‌غربی انگلستان از نمونه‌هایی است که با دیجیتالی کردن مجموعه تاریخی طبیعی و راه‌اندازی وب سیات جدیدش، کل جهان می‌توانند به 5700 ماده معدنی و گل و گیاه این موزه دسترسی داشته باشند.
موزه Cooper Hewitt Smithsonian National Design در نیویورک یک خودکار الکترونیکی طراحی کرده که به بازدیدکننده‌ها امکان می‌دهد ضمن گردش در موزه، اطلاعات را «جمع‌آوری» کنند و بعد از طریق یک وب سایت اختصاصی به اطلاعات کامل‌تری دست یابند.
قدیمی‌ترین موزه جهان، لوور، از یک ابزار غیرعادی استفاده می‌کند: Nintendo 3DS XL. راهنمای صوتی Nintendo 3DS XL، علاوه بر 35 ساعت محتوای صوتی، امکان محاوره و تماس دوطرفه را نیز برقرار می‌کند. 3DS XL می‌تواند نقشه، تصاویر سه‌بعدی HD و دیگر اطلاعات را در دسترس مخاطبان قرار دهد. علاوه بر این، کارشناسان در لوور قصد دارند از صفحه نمایش‌هایی با امکان ارتباط دو طرفه و واقعیت افزوده استفاده کنند.
موزه یانگ با همکاری پروژه هنری گوگل، همه آثار هنری‌اش را برای بازدید آنلاین، دیجیتالی می‌کند. علاوه بر این، برای درست کردن پایه‌ای برای ساعت فرانسوی قرن هجدهمی‌اش، پرینترهای سه‌بعدی را به خدمت گرفته و از دستگاه کپی‌برداری MakerBot و نرم‌افزار 3D CAT استفاده می‌کند. یانگ، وبلاگی را منحصرا به فعالیت‌های مرتبط با فناوری اختصاص داده است.
کنار آثار هنری، همواره پلاکاردهایی نصب می‌شود که جزئیاتی همچون نام اثر، هنرمند، تاریخ و یک توصیف کوتاه راجع به اثر را نمایش می‌دهند. اما اگر بازدیدکننده‌ها بخواهند اطلاعات بیشتری درباره اثر بدانند آن موقع چگونه است؟ موزه بروکلین از فناوری iBeacon به عنوان راهی برای تعامل بازدیدکننده‌ها با متخصصان موزه استفاده می‌کند. بازدیدکننده‌ها می‌توانند درباره یک اثر هنری سوال بپرسند و پاسخ خود را همان لحظه دریافت کنند. موسسه‌های بزرگ همچون متروپولیتن و موزه هنر مدرن نیویورک نیز از فناوری‌های مبتنی بر بیکون استفاده می‌کنند.
موزه Getty نیز از فناوری‌های دیجیتال برای حفاظت از گنجینه‌های ارزشمندش بهره گرفته است. هیچ زمین‌لرزه‌ای نمی‌تواند این آثار را از بین ببرد.