بزرگنمايي:

پیام خراسان - استاد پیشکسوت آمار ایران گفت: یادگیری و دانستن مطالب جدید، همیشه ذهن و فکر مرا مشغول کرده است و هنوز هم مایلم اگر موقعیتی به وجود آید از دانشجویام و اساتید برجسته مطالبی را بیاموزم.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، دکتر حسن صادقی در مراسمی که به منظور تجلیل از وی در دانشکده ریاضی دانشگاه فردوسی برگزار شد، اظهار کرد: شروع تحصیلاتم از مکتب‌های قدیمی و از چهار سالگی است و پایان تحصیلات رسمی در سال 1352 است. پایان 6 ساله ابتدایی از تنها دبستان بخش تربت جام در سال 1328، پایان دوره متوسطه از تنها کلاس ششم ریاضی در شهر مشهد در سال 1334، پایان دوره کارشناسی در رشته ریاضی از دانشسرای عالی شهر مشهد در سال 1338، پایان دوره دکتری در رشته آمار از دانشگاه پل ساباته شهر تولور کشور فرانسه در سال 1352 بود.
وی افزود: لذت آموزش و انتقال مطلب به دیگران را زمانی بردم که هنوز دانش آموزی بیشتر نبودم. در سال ششم ابتدایی درسی به نام حساب داشتیم که علاوه بر ریاضی مقدماتی مطالبی در ارتباط با مرابحه و قسط السنین در آن بود که شامل تمرین‌های مشکلی می‌شد، از اینکه در درس توانایی خوبی داشتم، به پیشنهاد معلم این درس که ناظم مدرسه هم بود، بعضی از شب‌ها در پرتو نور چراغ توری و تحت نظارت این معلم، در کلاس حاضر می‌شدیم و من در پای تخته سیاه به حل تمرین‌ها می‌پرداختم و توضیحات لازم را هم می‌دادم.
این استاد پیشکسوت آمار ایران عنوان کرد: از این نظر هم مورد توجه مسئولین دبستان بودم و در سال 1334 به استخدام آموزش و پرورش خراسان درآمدم و در تنها دبیرستان سه کلاسه شهر تربت جام به تدریس پرداختم. جالب است اضافه کنم که نه تنها ریاضی بلکه دروس فیزیک، شیمی، طبیعی و حتی درس دینی هم تدریس کردم.
صادقی تصریح کرد: هنوز برنامه درسی آن زمان را به یادگار دارم قبل از انقلاب به مدت سه سال معاونت و سپس سرپرستی دوره‌های شبانه دانشگاه فردوسی را داشتم که شامل همه رشته‌های دانشکده علوم و دانشکده ادبیات می‌شد. بعد از انقلاب هم مدتی مدیر کل امور دانشجویی و مدتی هم مدیر گروه آمار بودم که سپس به فرصت مطالعاتی رفتم، دو دوره دو ساله دبیر انجمن آمار ایران و یک دوره هم بازرس انجمن بودم.
ابوالقاسم بزرگ نیا، استاد گروه آمار دانشگاه فردوسی مشهد نیز در ادامه مراسم طی سخنانی اظهار کرد: نام زیبای دکتر حسن صادقی به عنوان مجموعه تمام محاسن و صادقی به عنوان صدق این معناست. استاد عزیز دوست و همبازی و همکلاسی تمام مراحل تحصیلی بنده بوده و به این افتخار می‌کنم.
وی عنوان کرد: دکتر صادقی استادی توانا، بی نظیر و شهره آفاق هستند در نظم و ترتیب و تسلط بر مطالب درسی معلمی بسیار توانا و واجد تمام نکات برجسته هستند مطالب درسی را به صورتی مرتب و منظم و با بیانی شیرین و جالب توجه بیان می‌کنند که شنونده را شیفته خود می‌سازند و به تصدیق همکاران و دانشجویان که اغلب آن‌ها از اساتید برجسته دانشگاه هستند یکتا و منحصر به فرد است و در این دوران طولانی دوستی از ایشان بهره‌ها بردم که چراغ راهم بوده است.
استاد حسن صادقی هیچ‌نکته‌ای را بدون اثبات نمی‌پذیرفتند
دکتر مجتبی میر صالحی استاد گروه برق دانشگاه فردوسی مشهد در ادامه مراسم گفت: من در سال‌های 1347 تا 1349 افتخار شاگردی استاد حسن صادقی را داشتم. در آن سال‌ها ایشان قبل از اخذ درجه دکتری به عنوان دبیر ریاضی در دبیرستان‌ها تدریس می‌کردند و از معروف‌ترین دبیران ریاضی مشهد بودند.
وی اضافه کرد: دکتر در آموزش بسیار متعهد و منضبط بودند و برای دروسی که تدریس می‌کردند، جزوات بسیار مفیدی تالیف کرده بودند که به صورت کپی در اختیار شاگردان قرار می‌دادند. مسائلی که در این جزوات مطرح شده بود بسیار جامع و حاوی همه نکات درس بود و در تدریس هم بسیار دقیق بودند و بر خلاف آنچه متاسفانه امروز در اکثر دبیرستان‌ها رسم شده است، همه نکات را در کلاس بیان می‌کردند تا مطلب ناگفته‌ای باقی نماند.
استاد گروه برق دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: در نوشتن مطالب بر روی تخته سیاه هم شیوه خاص خود را داشتند اشکال هندسی و روابط ریاضی را با دقت و با استفاده از گچ‌های رنگی به صورت زیبایی روی تخته می‌نوشتند. همیشه از گوشه بالا و سمت چپ تخته شروع می‌کردند و پس از عبارت « به نام خدا» در ستون‌های موازی که با کشیدن خط‌های عمودی از هم جدا می‌کردند و مطالب را می‌نوشتند.
وی بیان کرد: معمولا در پایان جلسه تخته کلاس پر شده بود و همه نکاتت درس روی آن قرار داشت. ایشان تنها به گفتن مطالب بسنده نمی‌کردند، بلکه از دانش آموزان در مورد حل مسائل درس می‌پرسیدند و برای این کار در انتهای کلاس می‌نشستند و به صورت تصادفی دانش آموزان را به پای تخته می‌فرستادند. هر جمله‌ای که دانش آموز بیان می‌کرد، دلیل آن را سوال می‌کردند و هیچ نکته‌ای را بدون اثبات نمی‌پذیرفتند. شیوه تدریس و تعهد اخلاقی‌شان به آموزش، الگویی برای شاگردان‌شان از جمله من شد.
میرصالحی خاطر نشان کرد: در سال 1349 که از دبیرستان فارغ التحصیل شدیم، ایشان برای ادامه تحصیل عازم فرانسه بودند به یاد دارم که در زمان خداحافظی با کلاس، فرمودند «ان شاء الله همدیگر را در دانشگاه می‌بینم» که این اتفاق رخ داد ایشان پس از اخذ درجه دکتری به دانشگاه فردوسی مشهد پیوستند و چند تن از دانش آموزان سابق‌شان از تدریس‌شان در دانشگاه بهره‌مند شدند.
انتهای پیام