بزرگنمايي:

پیام خراسان - یک عضو هیئت‌علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: ساختمان‌هایی که فاقد فضای ظاهری مناسب هستند یا شکل‌های گوناگون ساختمان‌ها می‌تواند بخشی از آرامش افراد را ازبین ببرد. 
  محمدجواد اصغری‌ابراهیم‌آباد در همایشی با عنوان «در شهر چه می‌گذرد» که در دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، در رابطه با تأثیر روانشناسی در بهبود تصمیم‌گیری‌های مدیریت شهری اظهار کرد: شهر برابر با روانشناسی است. درواقع هارمونی شهر به افراد حس آرامش یا اضطراب می‌بخشد. دید بصری افراد محرک‌هایی را از شهر دریافت می‌کند که فرد را از لحاظ روانشناختی تحت تأثیر قرار می‌دهد برای نمونه ساختمان‌هایی که فاقد فضای ظاهری مناسب هستند یا شکل‌های گوناگون ساختمان‌ها می‌تواند بخشی از آرامش افراد را ازبین ببرد. 
وی افزود: نکته اینجاست که در شوراها ستادی حاکم است که تصمیم‌گیری‌های کلان را انجام می‌دهند. شورای شهر بایستی در همه ابعاد گام برداشته و پیشرو باشد. معلولان، کهن‌سالان نیاز به توجه دارند، بنابراین این احساس نیاز وجود دارد که باید در ابعاد مختلف کمیته‌های تخصصی ایجاد شده و تصمیم‌گیری‌های ستادی صورت بگیرد.
اصغری ابراهیم‌آباد ادامه داد: نیاز است تا شورای شهر در بحث مدیریت شهری به بعد روانشناسی در شهر توجه داشته باشد. کمیته‌های گوناگون به شیوه علمی ارائه طرح کرده و وارد عمل شوند، درواقع وجود افراد متخصص در این کمیته‌ها می‌تواند یاری‌کننده مدیریت شهری برای داشتن شهری خوب و تأثیرگذار از لحاظ روانی باشد.
در بخش دیگری از این همایش جواد صالحی، عضو هیئت علمی دانشکده روانشناسی دانشگاه فردوسی خاطرنشان کرد: شورای شهر بایستی در خصوص مسائل شهری دیدگاهی سیستمی داشته باشد و برای هر تصمیم خود از ابعاد گوناگون دیدگاهی کارشناسی ارائه دهد. برای نمونه هنگامی که ساختمان‌ها از حالت ویلایی خارج شده و تبدیل به مجتمعات مسکونی می‌شوند، مفهوم آشناییت و تعامل اجتماعی را به‌شدت کاهش می‌دهند.
وی افزود: مردم امروزه در مجتمعاتی زندگی می‌کنند که نوعی گم‌گشتگی اجتماعی را برایشان به‌همراه داشته است. درواقع دیگر حمایت اجتماعی در این سازوکار وجود نخواهد داشت و بسیاری از روابط اجتماعی و فرهنگی افراد از بین می‌رود. از سویی دیگر چنین فضاهایی فرصت‌ بازی بچه‌‌ها را کاهش می‌دهد و منجر به افزایش استرس‌ها و اضطراب‌ها می‌شود؛ چرا که روابط اجتماعی منجر به کاهش استرس‌ها می‌شود.
صالحی تشریح کرد: خیابان‌های شهر کشش و ظرفیت گنجایش ماشین‌های امروز را ندارد. تمامی این شرایط منجر به ایجاد استرس روانی در شهر می‌شود. برای نمونه در دوران شهرداری آقای پژمان، ایشان به‌دلیل عدم پرداخت دولت به شهرداری‌ها مجبور به فروش تراکم ساختمانی شد. تراکم جمعیت در چنین فضاهایی منجر به افزایش جرم، اعتیاد، مسائل خانگی، کاهش حب وطن و مشارکت شهری در میان افراد می‌شود.
این عضو هیئت علمی دانشکده روانشناسی دانشگاه فردوسی ادامه داد: وجود چنین فضاهای شهری منجر به کاهش انتقال‌های فرهنگی می‌شود. درواقع عمده وطن‌دوستی افراد به تجربیات شیرین دوران کودکی آن‌ها در یک محل و شهر است. هر قدر این حس در دوران کودکی بیشتر باشد علاقه به وطن نیز بیشتر می‌شود‌ و در پاسخ به این سوال که چرا نسل جدید به راحتی کشور را ترک می‌کنند باید گفت به دلیل نداشتن علقه عاطفی و وطنی نسبت به کشور است.