بزرگنمايي:

پیام خراسان - استاد جامعه‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: امکان مصرف انبوه مستقل از تولید انبوه را به دست آورده‌ایم که یکی از نمونه‌های بارز آن تصاویری از زباله‌ها در شمال کشور است. این درحالی است که با معضلات بزرگی برای کنترل، از بین بردن و تفکیک پسماندها در کلان‌شهرها مواجه هستیم که شاید این موضوع، مهم‌ترین تمایز این دوره با سایر دوره‌های زندگی مردمان ایران است.
مهدی کرمانی در خصوص مصرف انبوه در ایران اظهار کرد: تولید زیاد پسماند، یکی از عوارض جدی مصرف زیاد است که خود، خصیصه‌ای از دوران جدید زندگی اجتماعی‌اقتصادی جامعه‌های انسانی محسوب می‌شود که در این دوران، گردش چرخ‌های اقتصاد مدیون تولید انبوه است. بخش بزرگی از رونق، شکوه و پویایی اقتصادهای بزرگ جوامع مختلف به تولید فراوان وابسته است.
وی ادامه داد: گاهی اوقات در گزارش‌ها شاهد هستیم که برای نشان‌دادن توان و قابلیت اقتصاد، روی تولید کالاهای گوناگون توجه ویژه‌ای می‌شود. اگر تولید فراوان‌تر و متنوع‌تر را به معنای اقتصاد پویاتر و جامعه پررونق‌تر در نظر بگیریم وعوامل دیگری مثل جامعه با اشتغال بیشتر، از سویی دیگر باید عواملی در جامعه باشند تا تولید انبوه را به مصرف انبوه برسانند.
استاد گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: در اکثر اوقات، این تولید انبوه بیشتر از نیاز افراد باشد، منجر به تولید پسماند می‌شود؛ پسماندهایی که روزبه‌روز سخت‌جان‌تار و بیشتر می‌شوند. علی‌رغم اینکه گفته‌می‌شود تلاش می‌شود تا سطح تولید آلاینده‌های دستگاه‌ها و تکنولوژی‌ها پایین بیاید اما فرایند تولید زیاد، تولید زیاد زباله را هم به همراه دارد.
کرمانی گفت: به عنوان قاعده اجتماعی، بالارفتن سطح متوسط مصرف نشانه بالابودن میزان رفاه در جامعه است.
وی عنوان کرد: در حال حاضر به گونه‌ای دچار مصرف‌زدگی هستیم و باید مشکلات ناشی از آن مثل نابرابری‌ها در رفاه اجتماعی را برطرف کنیم. این فرایند بسیار محکم در مقابل انسان‌ها رخ‌نمایی می‌کند، به‌خصوص زمانی که کیفیت و کمیت تولید به گونه‌ای نیست که خواهان قابل توجهی در فراسوی مرزهای اقتصاد ملی کشور داشته‌باشد. در این حالت سهم عظیمی از تولیدات کشور باید توسط مردم خود کشور مصرف شود.
این جامعه‌شناس یادآورشد: اگر بخواهیم تولید پررونقی داشته‌باشیم، باید به میزان مصرف ملی‌مان دامن بزنیم؛ هرچند این چرخه ممکن است معیوب کار کند اما بیانگر این واقعیت است که تلاش عامدانه برای اختلال در فرایند مصرف ملی می‌تواند تولید ملی را هم تحت تاثیر قرار دهد. از نگاهی دیگر، مصرف روزافزون، عارضه‌های زیست محیطی را به همراه دارد و با معادله‌ای پیچیده مواجه هستیم. 
کرمانی تاکید کرد: اصطلاح مصرف‌زدگی یک تیغ دولبه است از جهت پدیده فرهنگی‌مذهبی به عنوان اسراف و صرفه‌جویی آن را می‌‎شناسیم و از بُعد زیست محیطی منجر به ایجاد پسماند می‌شود و از طرف دیگر ارتباط آن با تولید و پویایی و اشتغال زندگی اجتماعی‌اقتصادی و رفاه اجتماعی را نباید فراموش کرد.
وی گفت: سازمان‌های دولتی کار ویژه‌ای برای حضور، کار و فعالیت بیشتر افراد در امور اقتصادی داشته و از سویی دیگر می‌توانند کار ویژه‌ای برایشان تعریف شود تا فرهنگ‌هایی نظیر مدیریت پسماند به مخاطبان خود در سنین مختلف رواج دهند.
استاد گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص نقش سازمان‌های دولتی در فرهنگ‌سازی مصرف و تولید انبوه خاطرنشان کرد: اگر برخورد با این مشکلات و معضلات توسط سازمان‌های دولتی به صورت کلیشه‌ای صورت گیرد، آنچه که اتفاق می‌افتد نقض‌غرض خواهدبود. از آنجایی که بخش عظیمی از اقتصاد ملی توسط دولت تعیین می‌شود باید به شیوه مسئولانه و موشکافانه با موضوع مواجه شوند. علاوه‌بر اینکه دولت در رفتار مردم اثرگذار است، خودش هم عامل و بازیگر بسیار کلیدی در عرصه مصرف است. 
کرمانی تصریح کرد: به موازات تلاش‌هایی که از سوی سازمان‌های دولتی مثل آموزش و پرورش و صداو سیما برای دعوت مردم به مصرف آگاهانه، بهینه و با حداقل پسماند تولیدی صورت می‌گیرد، چنین تعهدی در عمل هم باید نشان داده شود.
وی در خصوص تفاوت مصرف ایرانیان نسبت‌به چند سال اخیر بیان کرد: در حدود 70 سال اخیر اتفاق مهمی که در ایران رخ داده دسترسی قابل توجه به درآمدهای نفتی بوده است و بالطبع زندگی آحاد مردم و فعالیت‌های سازمان‌های دولتی رنگ و بوی متفاوتی نسبت‌به حیات اجتماعی‌اقتصادی گذشته ایرانیان گرفته‌است که بیانگر این است که حجم زیادی از آورده‌های مالی و مادی که تا حد قابل توجهی هم مستقل از کار ملی بوده، به اقتصاد ایران وارد شده‌است.
استاد گروه علوم اجتماعی دانشگاه ادبیات گفت: امکان مصرف انبوه مستقل از تولید انبوه را به دست آوردیم که یکی از نمونه‌های بارز آن تصاویری از زباله‌ها در شمال کشور است، این درحالی است که با معضلات بزرگی برای کنترل، از بین بردن و تفکیک پسماندها در کلان‌شهرها مواجه هستیم که شاید این موضوع، مهم‌ترین تمایز این دوره با سایر دوره‌های زندگی مردمان ایران است.