بزرگنمايي:

پیام خراسان - مقاله ای علمی با عنوان «کودکان طلبکار» در صفحه آلاچیق روزنامه خراسان جنوبی شماره روز یکشنبه دوم دی منتشر شد.
در جریان تربیت فرزند، والدین از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند و سعی می کنند بهترین ها را در این زمینه به کار گیرند در حالی که فراهم کردن همه جنبه های زندگی برای فرزندان به هر قیمتی نه تنها سبب تربیت آرمانی آن ها نمی شود بلکه در شخصیت فردی و اجتماعی دچار ضعف و نقص های بسیاری می شوند.
به گزارش «بیتوته»، این که برخی از متخصصان می گویند همه خواسته‌های کودک را برآورده نکنید یا این که بین درخواست کودک و اجابت آن فاصله زمانی بیندازید، حرف درستی است تا کودک احساس کند که در طبیعت یا نظام عالم این گونه نیست که به محض درخواست چیزی بدون فوت وقت، مطالبه شان اجابت می شود، در واقع کودک می‌ تواند از همان کودکی معنای تعویق و صبر کردن را فرا بگیرد.
پدر و مادرها باید رفتار میانه و معتدل را از همان کودکی با فرزندشان تمرین کنند.
ما گاهی کودکان را قربانی راحت طلبی خود می‌کنیم. کودکان در سن دو تا سه سالگی خواسته های کوچکی (خرید خوراکی، اسباب بازی، پارک رفتن و ...) از والدین شان دارند که پدر و مادر سعی می کنند در بیشتر مواقع از روی محبت و در برخی از موارد برای گریه نکردن کودکشان به خواسته های آن ها پاسخ دهند. وقتی فرزند به سن نوجوانی برسد رنگ و مدل خواسته هایش متفاوت می شود و این بار والدین مانند دوره کودکی، سریع به آن ها پاسخ نمی دهند و این رفتار فرزندشان را از سر درک نکردن می دانند.
این در حالی است که فرزند از کودکی همه مطالباتش به علل مختلف رفع و اکنون با تغییر در آن ها با مقاومت از طرف خانواده مواجه می شود و این امر سرآغازی برای رابطه نامطلوب بین والدین و فرزند و فشار آوردن او به پدر و مادر برای تامین خواسته هایش است.
به جای برخورد صفر و صدی، اصل مذاکره با زندگی، یعنی چیزی گرفتن و چیزی دادن را به کودک یاد دهید.
مثلاً شما می‌خواهید بروید و صاحب شغلی شوید می‌بینید که درآمد آن چیزی است که به دنبالش بودید و همان کاری است که انگیزه‌های مورد علاقه‌تان را برمی انگیزد یا بخشی از نیازهایتان را برطرف می‌کند بنابراین می‌پذیرید که در این شغل باشید.
این یعنی شما در حال مذاکره با زندگی هستید. کودک شما باید یاد بگیرد با زندگی مذاکره کند، در حقیقت او نیازمند گفت و گوی درونی و تصمیم گیری خواهد بود پس موقعیت هایی را ایجاد کنید که بتواند خودش تصمیم بگیرد و نتیجه آن را هم ببیند.
حل مسئله و انتخاب صحیح، چیزهایی است که نیاز به آموزش دارد. در حین بازی می توانید عمیق ترین نکات را به فرزندتان یاد دهید.
مثلا وقتی او را به پارک می برید از اول قرار بگذارید که اجازه دارد یک خوراکی بیرون از پارک بخورد، می تواند همین اول این کار را انجام دهد یا بعد از بازی.
همین «یا» های به ظاهر کوچک در دنیای کودکانه او شروع چالشی است برای انتخاب کردن.
3028