بزرگنمايي:

پیام خراسان - مشهد- دوازده سال از عروج حاج قربان سلیمانی آخرین بخشی و روایتگر فرهنگ و سنت های شمال خراسان رضوی می گذرد اما نغمه ساز این خنیاگر موسیقی اصیل و گنجینه راستین ملی خاموش نشده و همچنان گوش ها را می نوازد.
  زنده یاد حاج قربان سلیمانی در سال 1299 در یکی از روستاهای قوچان دیده به جهان گشود، پدرش کربلایی رمضان، از دوتارنوازان مشهور شمال خراسان بود و از این رو حاج قربان هم از هفت سالگی دوتار به دست گرفت و شاگرد پدر شد.
وی پس از درگذشت پدر در 20 سالگی نزد غلامحسین بخشی جعفرآبادی، حاج محمد بخشی قیطاقی و عوض بخشی به آموختن دوتار روی آورد و در سن 21 سالگی صاحب عنوان "بخشی" شد.
وی آخرین بخشی در شمال خراسان رضوی به شمار می آمد و بسیاری از او به عنوان یکی از مهمترین و برجسته ترین هنرمندان معاصر ایران یاد می کردند.
کسب مقام اول جشنواره موسیقی لیون و احراز مقام ستاره جشنواره اوینیون فرانسه از افتخارات این استاد بخشی بود، روزنامه لوموند نیز تصویر حاج قربان سلیمانی را روی جلد مجله خود چاپ کرد و زیر آن نوشت: کسی که درهای بهشت را به روی غرب گشود.
وی اجراهای مختلف در کشورهای بسیار از جمله فرانسه، آلمان، سوئیس، بلژیک و انگلیس داشت و منتقدین اروپایی موسیقی به او لقب "گنجینه راستین ملی" دادند ، مجله مشهور فرانسوی نوول آبزرواتور نیز در باره او نوشت: حس عمیق او نسبت به موسیقی و مهارت او در نوازندگی، در عین حال که بسیار طبیعی جلوه می کند، بسیار حیرت انگیز است.
حاج قربان سلیمانی در فیلم آخرین بخشی، در باره بخشی گری می گوید: یک نفر خواننده است و نوازنده نیست، یک نفر نوازنده است و خواننده نیست و کسانی هستند که خودشان می خوانند و تار می زنند ولی باز اینها بخشی نیستند، بخشی به کسی می گویند که از هر نظر کامل باشد، تار زدنش و صدایش، اگر تارش خراب شد خودش تعمیر کند، اگر تار نداشت خودش بتواند بسازد. بتواند شعرهای خوب انتخاب کند و بنویسد.
آخرین بازمانده بخشی ‌های شمال خراسان عصر یکشنبه 30 دی ماه 1386 در خانه‌ خود در روستای علی آباد قوچان در سن 85 سالگی بر اثر کهولت سن درگذشت و امروز پس از 11 سال همچنان عاشقان موسیقی مقامی و محلی یاد و خاطره وی را گرامی می دارند.
پژوهشگر موسیقی نواحی و آیینی ایران در توصیف آخرین بخشی برجسته شمال خراسان رضوی به خبرنگار ایرنا گفت: استاد حاج قربان سلیمانی آخرین خنیاگر جدی موسیقی بخشی های شمال خراسان بود و به نوعی یک بخشی کامل محسوب می شد، او داستان و کتاب می دانست، درک صحیحی از موسیقی داشت و متعهد به هنر و کار خود بود.
هوشنگ جاوید افزود: این اسطوره نامی نه تنها در هنر بخشی گری سرآمد بود بلکه هنرهای دیگری همچون تعزیه خوانی و نوحه خوانی نیز داشت.
وی ادامه داد: مهمترین ویژگی بخشی های قدیم، تحریر نغمه به صورت درست یعنی امانت داری در هنر بود که این جوانمردی از کودکی به آنها آموخته می شد.
این پژوهشگر موسیقی در توضیح ویژگی بارز حاج قربان سلیمانی اظهار داشت: استاد در اجرا اگر دستش می لرزید یا پرده ای را اشتباه می نواخت موسیقی را قطع می کرد، عذرخواهی می کرد و دوباره به اجرای موسیقی می پرداخت این یعنی احترام به مخاطب و شعور او. استاد همیشه حق امانت را در اجرای موسیقی به جا می آورد.
وی صداقت، امانت داری و پاسداری دقیق از هنر را از خصلت هایی دانست که این استاد را از دیگران متمایز می کند.
جاوید گفت: حاج قربان سلیمانی از منظر تحریر نغمه بین مخاطبین از شعور بالایی برخوردار بود، در اجراهای خارج از کشور هم به درستی عمل می کرد و از همین رو در جشنواره اوینیون پیروز شد.
وی افزود: مدیران فرهنگی وقت نگاه دقیق و درست به زندگی این مرد نکردند و او هم هیچگاه شکایتی نکرد و وقتی از او می پرسیدم چرا اعتراضی نداری با خنده همیشگی و با مثل محلی می گفت: موقعی که کاره علیقلی بِرارِه، موقعی که مزده علیقلی دزده.
وی اظهار داشت: در مراسم مختلف یا حضور مهمانان از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی با وی تماس می گرفتند که بنوازد، با پسرش به تهران می رفت و برنامه اجرا می کرد اما فقط همان لحظات بود و بعد به او نگاه هم نمی کردند.
جاوید با ابراز ناراحتی از اینکه آخرین بخشی شمال خراسان در سالهای آخر عمر سختی هایی کشید که کسی نمی تواند آن را جبران کند گفت: تمام زحمتها بر دوش پسرش علیرضا بود، علیرضا حافظ خوبی برای پدرش است اما به همین فرزند ایشان هم توجهی نمی شود.
وی افزود: بدترین اتفاق برگزار نشدن حتی یک بزرگداشت برای این هنرمند است، مسئولین فرهنگی ما به حاج قربان که در جهان مثل ستاره درخشید و بارها نام هنر ایران و خراسان را در جهان مطرح کرد هیچ نگاهی نکرده و به راحتی از کنارش گذشتند.
7501 / 6053