بزرگنمايي:

پیام خراسان - دانشمندان بر این باورند که در آینده نه چندان دور وسایل الکترونیکی مثل بانداژ الکتریکی، ایمپلنت‌های جذبی- الکترونیکی و تجهیزات پیشرفته مشابه عفونت را شناسایی و درمان می‌کنند و دوره بستری را کاهش می‌دهند.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان و به نقل از اسپکتروم، الکتریسیته در بدن ما نقشی حیاتی دارد به طوری‌که ضربان قلب انسان، انقباض ماهیچه‌ها و ارتباطات سلول‌ها با مغز تنها با الکتریسیته ممکن است.
با توجه به نقش حیاتی الکتریسیته در عملکرد طبیعی بدن، محققان در سال‌های اخیر بیشتر بر روی تجهیزات الکترونیکی قابل کاشت در بدن تمرکز کرده‌اند.
دستگاه‌های بیوالکتریکی جدید از نظر استفاده و کارایی بسیار بهتر عمل می‌کنند و می‌توان آنها را طوری طراحی کرد که پس از دوره مشخصی از زمان کاشت در بدن جذب و دفع شوند.
ایمپلنت‌های زیستی
دکتر جان راجرز، متخصص علوم مواد از دانشگاه نورث‌وسترین معتقد است که با ورود ریزتراشه‌های الکترونیکی به دنیای پزشکی می‌توان بسیاری از عمل‌های جراحی مخرب را حذف کرد.
وی بر این باور است که می‌توان سلول‌های عصبی آسیب دیده را با ترشح موضعی مواد شیمیایی مخصوص در محدوده عصب درمان کرد. اگر این روش درمانی بدون جراحی انجام شود، نتیجه بهتری خواهد داشت.
دکتر راجرز و همکارانش پس از سال‌ها پژوهش موفق به ساخت ایمپلنت پزشکی قابل جذب در بدن شدند. این تراشه قادر است تا به صورت پیوسته پالس‌های الکتریکی را به اعصاب منتقل کند و پس از اتمام ماموریت در بدن جذب شود.
این دستگاه از یک سکه کوچکتر و از یک برگه کاغذ نازکتر است، همچنین این تراشه کاملا انعطاف‌پذیر بوده و کاملا با محل مورد نظر منطبق می‌شود.
محققان پس از آزمایش این تراشه بر روی موش‌های آسیب‌دیده در عصب سیاتیک متوجه شدند که علائم حرکتی موش‌های نیمه فلج پس از دوره درمان 6 روزه با یک ساعت تحریک الکتریکی از طریق ایمپلنت مورد نظر بسیار افزایش یافته و روند درمان و بازگشت کامل تحرک عضلات پایین تنه آنها با سرعت بیشتری همراه شده است.
بانداژ الکترونیک
پروفسور زودانگ وانگ، متخصص علوم مواد از دانشگاه ویسکانسین ایالات متحده آمریکا پس از مطالعه روند طبیعی درمان زخم‌ها در بدن متوجه شد که بدن انسان به‌طور طبیعی در زمان جراحت از میدان الکتریکی برای ترمیم محل آسیب‌دیده استفاده می‌کند.
سلول‌های آسیب‌دیده پس از دریافت فرمان از سیستم اعصاب مرکزی، یون‌ها را به سمت غشاء سلولی فشار می‌دهند تا میدان الکتریکی تولید شود. این میدان الکتریکی باعث می‌شود که سلول‌ها در راستای مسیر زخم مرتب و تکثیر شوند تا هرچه سریعتر زخم بسته شود.
پروفسور وانگ و همکارانش پس از آگاهی از این فرایند هوشمند، اقدام به طراحی بانداژ الکتریکی کردند که حرکات بدن بیمار را به جریان خفیف الکتریکی تبدیل می‌کند. این جریان پس از انتقال به محل زخم باعث سرعت گرفتن روند ترمیم می‌شود.
این بانداژ شامل یک لایه از رشته‌های تفلون است که پس از سایش با لایه دوم از جنس مس و در پوشش پلاستیک، جریان الکتریسیته تولید می‌کند.
محققان پس از آزمایش این بانداژ بر روی موش‌های آزمایشگاهی متوجه شدند که حتی با دم و بازدم موش‌ها برق تولید می‌شود. خوشبختانه این بانداژ قادر است تا فرایند ترمیم و بازسازی محل بخیه را به سه روز کاهش دهد.
بانداژ ضدعفونت الکترونیک
گروهی از محققان دانشگاه اوهایو آمریکا پس از مطالعات گسترده موفق به ساخت نوعی بانداژ الکترونیکی شدند که قادر است از تشکیل لایه عفونت‌زا بر روی زخم جلوگیری کند.
آنها بر این باورند که عامل 80 درصد از زخم‌های عفونتی، یک مکانیسم باکتریایی موسوم به بیوفیلم است. در واقع باکتری‌ها با این مکانیسم از ورود عوامل سیستم‌های ایمنی بدن و تاثیر آنتی‌بیوتیک‌ها جلوگیری می‌کنند.
پژوهشگران در ادامه مطالعات متوجه شدند که باکتری‌ها نیز مانند سایر مکانیسم‌های زنده از پالس‌های بسیار خفیف الکتریکی برای ارتباطات و چسبیدن به سطوح مختلف استفاده می‌کنند.
محققان با آگاهی از این فرایند اقدام به طراحی و ساخت نوعی بانداژ جدید با رشته‌هایی از جنس نقره و روی کردند. این بانداژ هنگام مرطوب شدن با مایعات ترشحی بدن مثل عرق یا خون، یک جریان خفیف الکتریکی تولید می‌کند.
آنها پس از قراردادن این بانداژ بر روی زخم‌های باز حیوان متوجه شدند که پس از دو ساعت بایوفیلم باکتریایی کاملا تخریب شده است.
محققان در ادامه عوامل عفونت‌زا را به زخم حیوان منتقل کردند تا پس از گذشت هفت روز یک لایه زخیم بایو فیلم در محل زخم تشکیل شود.
آنها پس از قرار دادن بانداژ الکترونیکی جدید روی زخم، مشاهده کردند که لایه زخیم بایوفیلم به سرعت تخریب شد و سلول‌های سفید خون توانستند به عوامل عفونت‌زا حمله کنند.
دانشمندان امیداورند تا بانداژهای جدید پس از گذشت دوره آزمایشی جایگزین بانداژهای معمولی شوند.
انتهای پیام