بزرگنمايي:

پیام خراسان- آغاز دهه فجر و قرار گرفتن در آستانه چهلمین سال پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، بهانه خوبی است برای اندکی تامل و اندیشه بیشتر، رُخ به رُخ و منصفانه و منطقی، درباره دستاوردهای مردم استانی مثل خراسان جنوبی از انقلاب. آن هم انقلابی خودخواسته که همین مردم و فرزندان همین دیار در به ثمر نشاندنش و در حفظ و حراست و صیانتش در این چهل سال نقش ها آفریده اند!
هیچکس در تمامی این سال ها، چه از دیدگاه تئوریک و چه در صحنه عمل، مدعی تحولی عظیم و غیرقابل تصور در وضع اقتصادی و معیشتی مردم به واسطه وقوع انقلاب نبوده و نیست، اما انقلاب سه شاخص مهم، سه مولفه ی اساسی و سه محور بنیادین را در این چهل سال به زندگی مردم وارد کرد.
شاید رمز و راز پایداری مردم به پای آن، علیرغم همه سختی ها و مشکلات و رنج ها باشد؛ اول تبیین احترام ذاتی انقلاب به حقوق مردم، دوم تبیین نزدیکی، اعتماد، صداقت و همزبانی مسئولان و دلسوزان انقلاب با مردم، و سوم تبیین قدرت، عزت و بزرگ منشی برای مردمی که سال ها طعم تلخ حقارت و زبونی را زیر چکمه های انگلیس و آمریکا و روس چشیده و داستان واقعی ارباب و رعیتی را در زندگی به چشم دیده بودند.
اما نکته مهم و سوال شفاف، خطیر و اساسی تر این است که آیا انقلاب، پس از چهل سال توانسته است رضایت مردم را جلب کند؟
مدیران انقلابی چطور؟
رویکردها و روندهای انقلاب چطور؟
به عبارت دیگر، مردمی مثل اهالی خراسان جنوبی که در انقلاب سهم دارند و خون شهدایشان، میراث دار این سهم بزرگ است، در مواجهه با انقلاب، کارکرده و عملکردهایش راضی هستند؟ واقعیت این است که پاسخ به این سوال با در نظر گرفتن دو جنبه، مفهوم و معنا پیدا می کند. در جنبه اول، پاسخ روشن است، بله! مردمی که خود انقلاب کرده اند، قطعا دوستدار انقلابند و از اهداف، رویکردها، شعارها و مقصد و راه انقلاب راضی اند و از آن با تمام جان دفاع می کنند. اما در جنبه دوم، پاسخ کمی با ابهام روبه رو است، به عبارتی مردم در این سال ها محسوس شاهد تفاوت در رویکردها و شعارهای انقلابی با عملکردهای مدیریتی بوده اند! به دیگر سخن، حداقل از زبان مردم استانی مثل خراسان جنوبی که در چهل سال پس از انقلاب متاسفانه شاهد حضور چهل مدیر توانمند واقعی و تحول آفرین بزرگ، چهل برنامه مدون توسعه محور و یا چهل اقدام شاخص آینده ساز نبوده اند، و استانشان را استانی فراموش شده و مورد اجحاف قرار گرفته می دانند، پاسخ این سوال را می توان چنین داد که از انقلاب راضی اند و تا پای جان برای حفظ و حراستش مدعی، اما از عملکردها و برخی تصمیم ها ناراضی و چه بسا رنجورند و در برخی موارد از بابت آن به زحمت افتاده اند!
انصاف حکم می کند که صریح تر و صحیح تر بگوییم که انقلاب، خدمات زیادی به مردم منطقه ارایه کرده است، اما مدیران مدعی کارهای انقلابی، بیشتر، «مدعی» بوده اند تا «مردان صحنه ی عمل»!
به نظرم می آید انقلاب اسلامی که تحول آفرین بزرگ در همه صحنه های مهم حکومتی و شئون مردمی از جمله فرهنگ، اجتماع، علم و فن، سیاست، اقتصاد و دین بوده است، پویاتر، روبه رشدتر، و سرزنده تر و مقاوم تر می شود. اگر چهل سال پس از تولد و در دوران کمال و پختگی اش، با جرأت تمام به پوست اندازی مدیریتی و مهاجرت از لایه ی خموده حضور و میدان داری مدیران کم جرات، بی دغدغه، شعاری و تصنعی و نمایشی، بی تخصص و بی حال، به لایه فعال مدیران جسور، انقلابی، دغدغه مند، و پرانرژی دست بزند.
همیشه معتقد بوده ام که خراسان جنوبی علیرغم همه توانمندی ها و ظرفیت هایش، در سالهای پس از انقلاب برخلاف بسیاری از استانها و مناطق دیگر کشور، چوب نامدیریتی ها، مدیریت های کم جرات و مدیریت های کارنابلد یا بی دغدغه را خورده است، چوب دست های پشت صحنه برای به حاشیه و زاویه راندن تصمیم ها و حرکت مردم به سوی توسعه و عمران و پیشرفت را خورده و چوب بعضی بی لیاقتی های توام با غفلت مردم را خورده است.
این وضع، قطعا میوه تصمیم ها و عملکردهای انقلابی نیست، بنابراین با تاکید بر اینکه تداوم چنین وضعیتی، سامان و انسجام استان را با خطر مواجه خواهد کرد، به نظرم می آید که باید اساسی و منطقی انقلابی تر باشیم و انقلابی تر عمل کنیم، نه در ادعا، بلکه در عمل. کما اینکه مصداق های فراوان از این ضرر و زیان حتمی و تحمیل شده در سال های اخیر به خراسان جنوبی فراوان موجود است که باعث درجا زدن استان و تحمیل کردن هزینه های بی شمار به مردم و شرایط آن شده است.
کوتاه سخن اینکه انقلاب اسلامی ایران، به مردم رنج کشیده خراسان جنوبی که سال ها زیر سنگ رنج و درد حاکمان وابسته در شرق کشور صبوری کرده اند، عزت و احترام و سربلندی هدیه کرده است. اما چهل سال پس از انقلاب و همپایی و همدلی و همراهی مردم با آرمان های این انقلاب، وقت آن فرا رسیده که معجزه مردمی انقلاب، جریانی از تعهدهای انقلابی تر و دغدغه مندتر برای آغاز چله دوم انقلاب و تداوم مکتبی تر و بنیانی تر و مردمی تر آن را پرورش دهد؛ جریانی که قطعا می تواند وضع استانی مثل خراسان جنوبی را دگرگون کند.