بزرگنمايي:

پیام خراسان - زیر ساخت سبز، رویکردی مقرون به صرفه و انعطاف‌پذیر برای مدیریت اثرات آب و هوایی است که مزایای اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی نیز دارد.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، بیش از 600 میلیون نفر در جهان به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، خشکسالی، سالانه بیش از 35 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد و تا سال 2050، حدود 1.3 میلیارد نفر در مناطق سیل‌خیز زندگی خواهند کرد.
اکثر افراد بر این باورند که ساخت سد، تاسیسات تصفیه آب و سایر زیرساخت‌ها تنها راه حل برای مقابله با این مشکلات است، اما مزایای زیرساخت‌های سبز را در نظر نمی‌گیرند.
زیرساخت‌های سبز مانند جنگل، تالاب و صخره‌های مرجانی می‌توانند به صورت ارزان‌تر و راحت‌تر از زیرساخت‌های سنتی (خاکستری) محافظت کنند.
برای مثال، پشت بام‌های سبز می‌توانند آب باران را جذب کنند و خطر سیل و فشار در سیستم‌های فاضلاب را کاهش دهند.
جنگل‌های مانگرو ( پوشش گیاهی درخت و بوته) می‌توانند به عنوان دیوارهای دریایی برای کاهش طوفان کاربرد داشته باشند.
البته استفاده از زیرساخت‌های سبز در شهرها هم می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد که مهمترین موارد آن عبارتند از:
سیستم جمع‌آوری آب باران و استفاده در مکان‌های دیگر به خصوص در مناطق خشک که می‌تواند روان‌آب را کاهش داده و منبع آبی مفیدی باشد.
باغ‌هایی برای جمع‌آوری روان‌آب از پشت‌بام، پیاده‌رو و خیابان‌ها که می‌تواند در هر فضای بازی اجرا شود.
باغچه‌های گود یا پوشش گیاهی خطی کنار خیابان برای جمع‌آوری روان‌آب‌ها
استفاده از پوشش نفوذپذیر در پیاده‌روها برای جمع‌آوری آب باران.
نتایج گزارش‌ها نشان می‌دهد ادغام زیرساخت‌های سبز در برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری می‌تواند به پرکردن شکاف زیرساخت‌های آبی در جهان کمک کند.
سیستم‌های طبیعی مانند جنگل، دشت، خاک و تالاب می‌توانند برای تامین آب پاک و مطمئن، حفاظت در برابر خشکسالی و سیل و افزایش بهره‌وری کشاورزی مفید باشند.
بعضی دولت‌ها با نظرگرفتن زیرساخت‌ها، تنها به فکر ساخت پروژه‌های ساختمانی نیستند.
برای مثال، کشور پرو و ایالت کالیفرنیا در آمریکا با سرمایه‌گذاری در احداث زیرساخت‌های سبز، چین با ساخت شهرهای اسفنجی برای کاهش سیلاب و استفاده مجدد از آب باران که 80 درصد از مناطق شهری را پوشش داده و سقف‌های سبز و پیاده‌روهای نفوذپذیر می‌توانند تا حدی از ایجاد مشکلات مرتبط جلوگیری کنند.
آیا زیرساخت‌های سبز فقط برای محیط زیست مفید هستند؟
علاوه بر اینکه، زیرساخت‌های سبز، مزایای زیست‌محیطی دارند، باید مزایای اجتماعی و اقتصادی آنها را هم در نظر بگیریم.
زیرساخت سبز می‌تواند در کنار زیرساخت خاکستری، برای ارائه خدمات با هزینه‌های کمتر سازگار شود. برای مثال، بازسازی جنگل‌های تخریب‌شده می‌تواند ارزان‌تر از ایجاد یک تاسیسات تصفیه آب باشد و این در حالی است که کیفیت آب در هر دو صورت افزایش می‌یابد.
جنگل‌ها به طور طبیعی رسوب را جذب و کیفیت آب را بهبود می‌بخشند. حذف رسوب از آب اغلب از پرهزینه‌ترین قسمت‌ها در تصفیه آب است.
محافظت از آب، از طریق زیرساخت‌های سبز نشان می‌دهد که چگونه راه حل‌های طبیعی می‌توانند اقتصاد محلی را تقویت کنند.
پروژه حفاظت از آب در چین، درآمد کشاورزان را 200 درصد و سطح آب‌های زیرزمینی در دشت‌های خشک این کشور را با استفاده از تکنیک‌های کشاورزی پایدار افزایش داده است. 
آیا هزینه زیرساخت‌ها گران است و تامین مالی آنها آسان نیست؟
از هم اکنون تا سال 2030، هر ساله، جهان نیاز به سرمایه‌گذاری حدود 171 تا 229 میلیارد دلار برای تامین آب و سیستم فاضلاب، حدود 23 تا 335 میلیارد دلار برای حفاظت در برابر سیل و 43 تا 100 میلیارد دلار برای آبیاری در دستیابی به اهداف توسعه پایدار دارد.
زیرساخت سبز، علاوه بر منافع اجتماعی و زیست‌محیطی باعث افزایش رشد اقتصادی می‌شود. 
زیرساخت سبز؛ نسل بعدی زیرساخت‌ها
نسل بعدی زیرساخت‌ها باید با واقعیت‌های قرن بیست و یک سازگار باشند و از بهترین روش‌های موجود استفاده کنند، به همین دلیل مهم است که تصمیم‌گیرندگان، نقش سیستم‌های طبیعی را در نظرگرفته و در صورت لزوم، زیرساخت‌های سبز و خاکستری را ادغام کنند.
نتایج گزارش‌های جدید درباره روش‌های ادغام زیرساخت‌های سبز و خاکستری و نمونه‌های آنها برای برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری فراهم شد تا به نیازهای زیربنایی، کاهش هزینه‌ها و منافع جوامع محلی کمک شود.
البته لازم به ذکر است که ترکیب زیرساخت‌های سبز در هر پروژه‌ای معنی ندارد و باید واقعیت‌های مرتبط با آن در نظر گرفته شود.
انتهای پیام