بزرگنمايي:

پیام خراسان - طبق گلایه‌های بسیاری از اندیشمندان و صاحب‌نظران تعلیم و تربیت از عدم کیفیت آموزشی دانشگاه‌ها و مرتبط دانستن این موضوع با عدم تامین نیازهای آموزشی اعضاء هیات علمی، پژوهشگر را بر آن داشت به منظور تعیین نیازمندی‌های آموزشی از طریق تحقیق زمینه‌یابی به توصیف، تبیین و کشف نیاز آموزشی آنان اقدام کند‎.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، هدف اساسی از انجام پژوهش، تعیین نیازمندی‌های آموزشی اعضاء هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد است. تعیین نیازهای آموزشی گروه‌های چهارگانه (علوم انسانی، علوم پایه، علوم کشاورزی و دامپزشکی، علوم فنی و مهندسی)، تعیین نیازهای آموزشی مرتبه‌های علمی مختلف اعم از مربی آموزشیار، مربی استادیار، دانشیار و استاد و تعیین نیازهای آموزشی هر گروه همراه با رتبه اعضاء هیات علمی همان گروه، از سوالات تحقیق این پژوهش هستند‎.
با استفاده از روش تحقیق زمینه‌یابی، نسبت به تنظیم دو پرسشنامه از طریق دلفی ( یک روش یا تکنیک ارتباطی ساختمند است که در اصل به منظور پیش‌گویی سامانمند و تعاملی با تکیه برهم‌اندیشی خبرگان ابداع شده و توسعه پیدا کرده‌است ) اقدام و پرسشنامه اولیه برای صد نفر نمونه از اعضاء هیات علمی که معرف جامعه بودند ارسال شد. در این پرسشنامه از یک سوال باز پاسخ استفاده شده و از افراد خواسته شد نیازهای آموزشی اعضاء هیات علمی را بدون توجه به گرایش و تخصص حداقل در پنج ردیف نام ببرند‎.
پس از ارسال صد پرسشنامه به گروه‌های چهارگانه (هر گروه ‎25 نفر) تعداد ‎91 پرسشنامه و اصل است. ماحصل این پرسشنامه حاوی ‎20 سوال بسته پاسخ و یک سوال باز پاسخ تهیه و پس از ارسال پرسشنامه به کل جامعه 610 نفر قریب به ‎233 پرسشنامه تکمیل شده، عودت داده شد. تحلیل اطلاعات توسط نرم‌افزار SPSS انجام که برخی از نتایج به شرح ذیل آمده است:
اولویت نیازهای آموزشی گروه‌های علوم پایه، علوم کشاورزی و دامپزشکی، علوم فنی و مهندسی دست یافتن به شبکه‌های اطلاع‌رسانی E-MAIL ,INTERNET مشخص شده است. ‎
اولویت نیازهای آموزشی گروه علوم انسانی، روش تدریس با تاکید بر آموزش دانشگاهی و استفاده از شبکه اطلاع‌رسانی INTERNET به منظور تحقیق و پژوهش‌های علمی تعیین شده است.
اولویت نیازهای آموزشی اعضاء هیات علمی در مرتبه‌های مختلف علمی آشنا شدن با شبکه‌های اطلاع رسانی E- MAIL;INTERNET مشخص شده است.
این پژوهش با عنوان « بررسی نیازهای آموزشی اعضاء هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد» توسط غلامرضا محمدزاده شریف نوشته شده و استاد راهنمای وی در این تحقیق، حسینعلی کوهستانی، عضو هیات علمی گروه علم مدیریت دانشگاه فردوسی مشهد بوده است.
انتهای پیام