بزرگنمايي:

روستاي استاد، روستاي نمونه گردشگري شهرستان فاروج در خراسان شمالي است، اين روستاي سرسبز در جنوب شهرستان و در 22 كيلومتري شهر فاروج واقع شده است.

استاد از جمله روستاهاي باستاني خراسان شمالي و ايران محسوب مي شود و آثار تاريخي متعددي نيز از دوره هاي پيشين در اين منطقه باقي مانده است، اما در کنار اين زيبايي تاريخي، روستاي استاد طبيعتي غني و آب و هوايي به غايت مطبوع و مطلوب دارد.

بهار که مي‌شود اندک اندک کل روستا و نواحي اطراف آن قباي سبز بر تن مي‌کنند؛ آواز پرندگان در لا به لاي شاخه هاي درختان آغاز شده و روستاي استاد يک سر سمفوني نماها و نواها مي شود.

مي‌گويند طبيعت روستاي استاد افسون گر است؛ چرا که اگر کسي در بهار و يا تابستان يک سال گذرش به اين روستا بيفتد و زيبايي‌هاي سحرانگيز آن را ببيند، محال است که سال ديگر بار و بنه سفر به اين روستاي زيبا را نبندد.

استاد؛ روستاي نمونه گردشگري فاروج

روستاي نمونه گردشگري استاد در 22 کيلومتري جنوب شهر فاروج از نظر تقسيمات كشوري در دهستان شاه جهان در بخش مركزي فاروج قرار دارد و وسعت آن هم حدود 45 كيلومترمربع است.

در مورد قدمت تاريخي اين روستا بايد گفت برخي از مورخين معتقدند که آساک که يکي از پايتخت‌هاي دوره اشکانيان بود همين استاد کنوني بوده و نام‌هاي قبلي اين روستا نيز آساک و استو بوده است.

مسجد جامع روستا که مربوط به دوران تيموري بوده و همزمان با مسجد گوهرشاد مشهد ساخته شده، برج و بارويي که در بالاي روستا قرار دارد و به گفته کارشناسان ميراث فرهنگي مربوط به معابد قبل اسلام است و نيز آسياب هاي سنگي و حمام قديمي روستا همگي حکايت از تاريخ کهن اين منطقه دارند.

علاوه بر تاريخ غني، روستاي استاد طبيعتي ديدني نيز دارد؛ آب و هواي روستا در زمستانها سرد و در تابستان بسيار مطبوع و ملايم بوده و به دليل جاري شدن رودخانه از وسط روستا و وجود درختان پرشمار سرو و بيد و گردو در دو طرف آن، هواي پاک و مطبوعي در فضاي روستا استشمام مي شود.

همچنين خانه هاي روستا نيز آفتابگير بوده و طوري ساخته شده اند كه از نور بيشترين استفاده را ببرند؛ صبحگاهان نوري که از لا به لاي شاخه هاي درختان به ايوان خانه تابيده مي شود همراه با آواي پرندگان و صداي ني چوپاني که از دوردست شنيده مي شود؛ بي گمان تجربه زيبايي است که در انتظار ميهمانان و گردشگران روستاي استاد است.

نژاد و تيره اهالي روستا به نژاد آريايي نسبت داده مي شود و زبان آنها فارسي است، در اين روستا بنايي است که امامزاده خوانده مي شود؛ بقعه اي که بنا به گفته كارشناسان با وجود نوع ساختمان و شباهت زياد به عبادتگاه هاي مهرپرستان، به نظر مي رسد به تدريج به آرامگاه و بعد از اسلام به امام زاده معروف شده است.

به طور کلي استاد از جمله روستاهاي دره‌اي و كوهستاني به شمار مي‌رود، چشم انداز طبيعي روستا بسيار زيبا و دلنشين بوده درختان بلند گردو و سرو زيبايي هاي آن را دوچندان کرده اند، جاده آسفالته روستا و در كنار آن درختان و رودخانه دائمي مناظر زيبايي را به وجود آورده اند، منظره هايي که تقريبا از هفت کيلومتر مانده به روستا آغاز مي شود، در انتهاي روستا هم دره اي وجود دارد كه در آن چشمه هاي آب جريان دارند.

صنايع دستي و غذاهاي محلي استاد

غذاهاي محلي روستاي استاد يکي از جاذبه هاي گردشگري اين روستا محسوب مي شوند؛ غذاهايي که از زندگي دامداري و کشاورزي اهالي آن برگرفته و تقريبا مي‌شود گفت که در تهيه مواد اوليه و پخت آن هيچ گونه افزودني هاي غيرطبيعي و متعلقات روزگار مدرن ديده نمي شود.

از جمله غذاهاي محلي روستاي استاد آش و قيش است؛ قيش مشابه آش بوده و تنها تفاوت آنها در ضخامت عرضي برگها است، آش باريك اما قيش ضخيمتر برش مي خورد.                      

فتير مسكه يکي ديگر از غذاهاي محلي روستاي استاد به شمار مي رود؛ در فصل بهار كره (مسكه) تهيه شده و بعد فتيرها را داخل ديس گذاشته و روي چراغ يا اجاق مي گذارند، سپس در لابلاي اين فتيرها كره مي گذرانند تا ذوب شده و با فتير مخلوط شود و آنگاه با شكر خورده مي شود.      

دوغ گرم يکي ديگر از غذاهاي محلي استاد است؛ در فصل پاييز و زمستان ماست سوزمه(ماستي که در پوست گوسفند فرآوري و نگهداري مي شود) را در آب حل كرده تا مانند دوغ شود، سپس پياز داغ را به همراه نعناع، زرچوبه، نمك، مغز گردو و گل زرد به آن اضافه مي كنند.

لوزيك يا لوزك يکي ديگر از غذاهاي محلي استاد است؛ مقداري از علف"سوخي ياسلمه" را جوشانده سپس آرد و آب را در آن ريخته و چند دقيقه اي بر روي اجاق مي جوشانند و در موقع مصرف مقداري دوغ روي آن مي ريزند.

كشته جوش ديگر غذاي محلي استاد محسوب مي شود؛ برگه هاي خشك زردآلو را در آب جوشانده و هسته و ضايعات آن را مي گيرند، سپس آن را در روغن سرخ کرده و با مخلوطي از آب در آن نان تريت مي كنند، از اين غذا بيشتر در فصل زمستان به خاطر خاصيت گرم بودن آن استفاده مي کنند.

جوراب بافي (جوراب کردي)، سفره محلي(گليم)، قالي‌بافي، تابلو فرش، پارچه بافي(چادر شب) و ... برخي از صنايع دستي اهالي روستاي استاد به شمار مي روند و اگر چه امروزه ديگر همانند ساليان دور، غالب بانوان روستا هنر خلق اين ملزومات زندگي گذشته را ندارند؛ اما شماري از مردم همچنان اين هنر قديمي را به عنوان صنعت دستي و هنر محلي ادامه مي دهند اگر چه که اکنون کارکردهاي اين دست بافته ها تغيير کرده و بيشتر به عنوان دکور و وسايل تزئيني از آنها استفاده مي شود.

به روستاي استاد در خراسان شمالي سفر کنيد؛ يقين بدانيد که در کنار طبيعت زيبا و آثار باستاني ارزشمند اين روستا، مردم سخي و ساده دل آن با رويي گشاده و سفره هايي رنگين چشم انتظار شما هستند.