چاپ

پیام خراسان - روانشناسان معتقدند که بازی کردن در بزرگسالی برای پرورش روح و روان انسان بسیار حائز اهمیت است، چرا که انسان در حین بازی وضعیت خود را فراموش می‌کند و هرگز اهمیتی به قضاوت دیگران در مورد رفتارش نمی‌دهد.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان و به نقل از سایکو سنترال، بازی مهمترین پل اتصال میان انسان‌ها است، چرا که تنها در حین بازی کردن است که کلمات و احساسات غیر قابل بیان در حالت عادی بین شرکت‌کنندگان رد و بدل می‌شود.
یکی از دلایل طفره رفتن بزرگسالان از بازی، توجه به مسئولیت‌هایی است که در ذهن به آنها پرداخته می‌شود. معمولا توجه به مسائلی از قبیل شغل، درآمد و وظایف در کنترل زمان انسان بسیار قدرتمند عمل می‌کنند.
بیشتر بزرگسالان در شرایط معمولی غرق در افکار مربوط به شغل و مسائل مربوط به پول می‌شوند که همین مسئله آنها را از لذت بردن از زندگی محروم می‌کند.
روانشناسان معتقدند که هرگز نباید در چرخه زندگی خودکار یا به اصطلاح اتوپایلوت گرفتار شویم. در شرایط زندگی خودکار همه ما صبح از خواب بیدار می‌شویم، دوش می‌گیریم، صبحانه می‌خوریم و به محل کار می‌رویم.
در واقع این چرخه تکراری مهمترین عامل برای سرکوب کردن احساسات انسانی است، پس با خروج از این چرخه و نزدیک شدن به زندگی کودکان می‌توان دوباره دوران خوش زندگی را تجربه کرد.
به عقیده روانشناسان هرگز نباید بازی کردن را دست کم گرفت، بلکه وظیفه تمام بزرگسالان این است که ساعاتی را در طول روز یا هفته برای سرگرم شدن با کودکان در نظر بگیرند.
انتهای پیام