چاپ

پیام خراسان - پیر هویگ هنرمندی است که به کارهای عجیب و غریب معروف است؛ او تا به حال از زنبورها، سلول‌های سرطانی و ماهیان زینتی تراریخته آثار هنری جالبی خلق کرده است و اکنون سعی دارد با کمک هوش مصنوعی به دنیای ذهن راه پیدا کند.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان و به نقل از گاردین، پیر هویگ می‌گوید: من به دنبال چیزی بودم که بتواند خودش را ترسیم کند، دست به تولید خود به خودی بزند، تکامل پیدا کرده یا تغییر کند.
هویگ، هنرمند هیجان‌برانگیزی است. او به تازگی نمایشگاهش را در لندن برپا کرده است. سیستم‌های خودکار، در حال تغییر و خودتنظیمی همچون کلنی زنبورها، سلول‌های سرطانی در حال تقسیم، ویروس آنفلوانزا، لانه زنبور و گروه مخلوقاتی که در یک آکواریوم کنار هم زندگی می‌کنند، مواد خام مورد علاقه این هنرمند هستند.
او فیلم و مجسمه می‌سازد و در طول یک دهه اخیر به خاطر کارهای هنری ویژه‌اش که عمدتا بازسازی یک اکوسیستم طبیعی هستند، بسیار شناخته شده است. او مجموعه‌ای از اشیا- برخی زنده و برخی مرده- را در یک محیط‌زیست قرار می‌دهد، سپس کنار می‌کشد و اجازه می‌دهد طبیعت، کار خودش را بکند.
در ماه ژانویه، هویگ از آزمایشگاهی در کیوتو دیدن کرد که در آن، دانشمندان بر روی بازسازی تصاویر عمیق کار می‌کردند تا از اطلاعات بصری پیچیده در مغز انسان رمزگشایی کنند. این تکنولوژی هوش مصنوعی می‌توانست حدس بزند ما به چه نگاه می‌کنیم یا در حال تصور چه چیزی هستیم. در این تله‌پاتی ماشینی، از اطلاعاتی که در طول تصویربرداری مغزی به روش تشدید مغناطیسی عملکردی به دست می‌آید، استفاده می‌شود. در این نوع تصویربرداری، فعالیت مغزی اندازه‌گیری می‌شود. بعد از آنالیز فعالیت مغزی، هوش مصنوعی با جست‌و‌جو در شبکه گسترده‌ای از تصاویر نمونه، قطعاتی را که با تصویر احتمالی بیشترین همخوانی را دارند، پیدا می‌کند. به این ترتیب، ماشین تعیین می‌کند در ذهن سوژه انسانی چه می‌گذرد یا مشغول نگاه کردن به چه چیزی است.
هویگ، مجموعه‌ای از تصاویر به هم مرتبط را به فرد مورد نظرش می داد تا آنها را مجسم کند. برخی از این تصاویر ماهیت فیزیکی داشتند و در مورد برخی دیگر، از فرد می‌خواست آنها را تصور کند. ضمن پایش فعالیت مغزی، فرد مورد نظر این تصاویر را یکی یکی می‌کشید. آنچه ما در نمایشگاه هویگ می‌بینیم روندی است که هوش مصنوعی از میان تصاویر نمونه پشت سر گذاشته تا به تصویر نهایی برسد. در حقیقت نوعی ترتیب بخشیدن به بازتاب‌هاست. ما به نتیجه نهایی حاصل از بازسازی تصویر نگاه نمی‌کنیم بلکه یک روند را می‌بینیم؛ یک روند قابل مشاهده از فرایند یادگیری توسط ماشین. هویگ هیچ وقت تصویر اولیه را فاش نمی‌کند. این به خود ما بستگی دارد که کشف کنیم تصویر اولیه چه بوده و چه ارتباطی با دیگر تصاویر دارد.
هویگ می‌گوید: برای یک هنرمند بصری این خیلی جذاب و خوشایند است. او با کمک یادگیری ماشینی، اکوسیستمی از نوع متفاوت خلق کرده که از « میان دنیایی که در ذهن ساخته شده، عبور می‌کند و همه پیچیدگی‌ها و رویدادهای احتمالی که در جریان تکامل این اثر هنری پشت سر گذاشته‌ شده را پیش چشم ما می‌گستراند». همان‌طور که خودش می‌گوید، حالا به جای دست‌کاری یک محیط فیزیکی، در ذهن یک فرد پرسه می‌زند
انتهای پیام