چاپ

خراسان آنلاین - مرتضی سرهنگی با بیان اینکه خاطرات جنگ درهای جنگ را به روی ما باز و جنگ را برای ما بازنمایی می‌کند، گفت: ما به چه دلیل نیازمند به رشته تحریر درآوردن خاطرات جنگ هستیم؟ این خاطرات قیمت تمام شده جنگ را برای ما مشخص می‌کند و از این طریق می‌توان درک کرد که چگونه باید با کشور خود رفتار کنیم.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، مدیر مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادبیات پایداری حوزه هنری، شامگاه گذشته 13 آذرماه در مراسم «مقاومت در ادبیات سوریه و ایران» که با حضور جمعی از شاعران فارسی و سوری‌زبان در محل دفتر نهاد نمایندگی ولی‌فقیه دانشگاه فردوسی برگزار شد، با بیان این مطلب اظهار کرد: بسیاری از جنگ‌ها به خاطر مرزها اتفاق می‌افتد اما ادبیات آنبی‌مرز، چرا که انسانی است. نوشتن بعد از جنگ‌ها در همه جای دنیا یک سنت محسوب می‌شود.
وی با بیان اینکه سربازها بعد از جنگ به پادگان‌ها برمی‌گردند، لوله‌های توپ و تانک‌ها سرد می‌شود، اسیران جنگی از بازداشتگاه‌های مخفوف آزاد می‌‌شوند و از رنج و امیدی که در جنگ داشتند می‌نویسند که چه به سر آن‌ها آمده است، تصریح کرد: این رنج و امید مانند گدازه آتشفشان از حلقوم سرباز بیرون آمده و بر روی کاغذ ریخته و ما آن‌ را می‌خوانیم و هیچ کس به یک سرباز نمی‌تواند بگوید بنویس و یا ننویس چرا که آن باید بنویسد.
مدیر مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادبیات پایداری حوزه هنری با بیان اینکه سربازان جنگ مانند دیگر انسان‌ها عمر معینی دارند و پیر می‌شوند اما زمانی که خاطرات خود را می‌نویسند خاطراتشان آن‌ها را جوان نگه می‌دارد، عنوان کرد: سربازی که خاطرات زمان جنگ خود را می‌نویسد تا ابد 20 ساله می‌ماند و جامعه آن سرباز از انرژی نهفته در خاطرات که بیش از همه امید به زندگی است بهره‌مند می‌شود.
سرهنگی با اشاره به سه گونه ادبیات مقاوت در ایران، شامل خاطرات رزمندگان، خاطرات اسیران جنگ با عنوان ادبیات بازداشتگاهی و یا ادبیات اردوگاهی و همچنین خاطرات اسیران عراقی در ایران، تصریح کرد: شاید این مورد در دنیا بی‌سابقه باشد که یک اسیر جنگی در کشور نگه‌دارنده، خاطرات خود را به رشته تحریر درآورده و در آن کشور به چاپ برسد و زمانی که در اردوگاه به سر می‌برد کتاب به فرد داده شود.
وی اظهار کرد: سربازی که خاطرات زمان جنگ خود را نمی‌نویسد جنگ خود را ناقص رها می‌کند و چیزی که نوشته نمی‌‌شود گویی وجود ندارد.
مدیر مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادبیات پایداری حوزه هنری با اشاره به حضور زنان ایرانی در جنگ، افزود: در حدود 36هزار و در واقع زیر 17 و یا 18 سال شهید دانش آموز داریم و پیداست که وسائل این شهیدان را مادرانشان بسته‌اند، خاطرنشان کرد: صدام از مادران ایران و نه از تسهیلات و تجهیزات ایران شکست خورد.
سرهنگی اضافه کرد: ما و اهالی سوری طعم تلخ جنگ را چشیده‌ایم و در یک درد، رنج و امید مشترک هستیم و امیدوارم با تجربه‌ای که در این خصوص در ایران وجود دارد کمکی برای دوستان سوری برای نوشتن خاطرات زمان خود باشد.
در ادامه این مراسم، میثم مرادی، رئیس حوزه هنری خراسان‌رضوی طی سخنانی اظهار کرد: خراسان سابقه دیرینه‌ و طولانی در تاریخ ایران اسلامی دارد. مهد ادیبان عالمان، اندیشمندان، سخنوران و دانشمندان بزرگی است که هرکدام از آن‌ها در جهان اسلام شهره هستند. از جمله آن‌ها حضرت رضا(ع) و یاران آن حضرت که در هجرت تاریخی به مرو، طوس و خراسان بنیان جریان اسلامی را در ایران تقویت کردند و باعث شد خراسان به یک مهد تاریخی تبدیل شود.
وی ادامه داد: در میان شعرا و ادبا شخصیت‌هایی همچون حکیم ابوالقاسم فردوسی که ما زبان خود را مدیون این شخصیت هستیم که صاحب بزرگ‌ترین منظومه حماسی جهان یعنی شاهنامه فردوسی است به قول خودش زبان فارسی را احیا کرد و در کنار آن‌ها شخصیت‌هایی مانند عطار نیشابوری، خیام و شخصیت‌های دینی مانند خواجه نصیرالدین طوسی، شیخ طوسی و افراد دیگری که در جهان اسلام نام‌آور هستند، به جهان اسلام خدمت کرده‌اند.
مرادی با بیان اینکه خراسان در حوزه شعر و ادب سرآمد سایر دیارهای کشور ما است، عنوان کرد: آنچه که فردوسی؛ این حکیم بزرگ به ما آموخت و برای ما به ارمغان گذاشت، الزاما زبان فارسی نبود چرا که در کنار زبان فارسی فرهنگ حماسه پروری و اسطوره سازی از میان حماسه‌های مردم و همچنین حماسه‌های ملی رشد کرد.
رئیس حوزه هنری خراسان‌رضوی افزود: پرداختن به حماسه چیزی است که امروز به شدت در جامعه هنری نه در ایران بلکه در سطح جهان اسلام احساس می‌شود و امروز دوستداران مردم سوریه و مدافعین حرم اهل‌بیت(ع) در سوریه از خراسان و مشهد چند سالی است که در این کشور و در مقابله با داعش جنگیدند و ما همانند سوریه در فراتر از مرزهای خود شهید دادیم.
انتهای پیام