چاپ

خراسان آنلاین - یک پژوهشگر گفت: دانشجویان باید مباحث تحقیقاتی روز را یاد بگیرند که متاسفانه این اتفاق در دانشگاه‌های ما نمی‌افتد و هیچ قانونی برای پژوهش در آن‌ها وجود ندارد.
دکتر مسعود گوهری منش در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا- منطقه خراسان، با اشاره به مفهوم پژوهش در ایران، اظهار کرد: در مقابل پژوهش راستین، ضد پژوهش قرار می‌گیرد، ضد پژوهش مقوله‌ای است که در کشور ما بسیار دیده می‌شود که نمونه آن دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی هستند که پایان‌نامه‌ها و مقالات خود را به فرد دیگر واگذار کرده و یا مقالات و پایان‌نامه‌های بی‌کیفیت منتشر می‌کنند که این امر نشان می‌دهد، که مفهوم ضد پژوهش به شکل علنی در کشور ما دیده می‌شود؛ اکثر پایان‌نامه‌های دانشگاهی ما واقع‌گرایانه نیستند و متاسفانه پژوهش‌هایی که نیز در مسیر درستی قرار گرفته‌اند، معمولا به دلیل فشارهایی که برروی دانشجو وجود دارد، در نیمه راه می‌مانند و او ناچار است از آن پژوهش انصراف دهد و یا به فرد دیگری آن را واگذار نماید.
وی با بیان اینکه پژوهش درواقع یکسری فعالیت‌های علمی ریشه‌دار است و در مسیری رخ می‌دهد که بتواند باعث رشد و پیشرفت انسان‌ها در جهان هستی شود، ادامه داد: معمولا پژوهش به سه بخش، تیم پژوهشی، ابزار پژوهشی و انتخاب موضوع پژوهشی تقسیم می‌شود که مشکل اصلی کشور ما در بخش انتخاب موضوع پژوهش است.
مدیر آکادمی بین‌المللی پژوهش شتابدهنده فردوسی مشهد با تاکید براینکه متولیان امور پژوهشی کشور باید راهکار تربیتی مطلوبی را برای مقوله پژوهش درنظر داشته باشند، تصریح کرد: دانشجویان باید مباحث تحقیقاتی روز را یاد بگیرند که متاسفانه این اتفاق در دانشگاه‌های ما نمی‌افتد و هیچ قانونی برای پژوهش وجود ندارد.
گوهری‌منش عنوان کرد: تمام کتاب‌‌های روش تحقیق که به دانشجویان کشور ارائه می‌شوند، ترجمه شده هستند، درحالی‌که دانشجویان ما باید به یک درسنامه روش تحقیق جامع بومی داشته باشند تا بتوانند مراحل پژوهش را گام به گام طی کنند و اساتید دانشگاه نیز آن‌ها را در این مسیر آموزش دهند تا بتوانیم به سمت پژوهش راستین حرکت کنیم.
وی افزود: در حال حاضر دولت طرح‌های حمایتی و تشویقی برای پژوهشگران در نظر می‌گیرد، اما اقدام اصلی که باید در دستور کار دولت قرار گیرد، کاهش فشارها از روی پژوهشگران و جذب دانشجویان تحصیلات تکمیلی با کیفیت و ممانعت از پرورش پژوهشگران بی‌کیفیت است.
این پژوهشگر اضافه کرد: بسیاری از دانشجویان ما بر روی موضوعات پژوهشی کار می‌کنند که انتزاعی هستن و وجود خارجی ندارند، به عبارتی شرایط تحقیق و کاربردی کردن این پژوهش‌ها در ایران فراهم نیست.
گوهری منش بیان کرد: متاسفانه اکثر جوانان در ایران تمایل به پزشک شدن دارند، در حالی که تربیت بیش از حد پزشک در یک کشور نشان ضعف آن بوده و به این معنا است که آن کشور بیمار زیاد دارد و از طرفی پزشکان ما به روز نیستند و پس از پایان تحصیلات خود پژوهش را کنار می‎‌گذارند و در بهترین حالت تنها به کتب درسی دوران دانشجویی خود رجوع می‌کنند. در حالی که طب باید در هرکشوری به روزترین علم آن جامعه باشد. بنابراین لازم است ما این ضعف‌ها را در کشور مدیریت کنیم.
حال پژوهش در ایران وخیم است
وی با اشاره به اینکه پژوهش در ایران اوضاع وخیمی دارد و ‌نیازمند جراحی جدی است، تاکید کرد: ما اتفاق خاصی در حوزه پژوهشی کشور نمی‌بینیم در حالی‌که هر روز شاهد خبرهای خوبی در حوزه دفاعی و امنیتی کشور هستیم.
این پژوهشگر اظهار کرد: پژوهش در ایران بیمار است و اگر اکنون دولت و دانشگاهیان به فکر درمان این موجود بسیار جذاب نباشند، این حیات خدادادی را از دست خواهیم داد و به دنبال آن، دچار بحران‌هایی خواهیم شد که عواقبش آن شاید از جنگ تحمیلی برای ما بدتر باشد.
گوهری‌منش اضافه کرد: متاسفانه ما اکنون پژوهشگران زیادی داریم که از این فضا فاصله گرفته‌اند و وارد بازار آزاد شدهاند. تا مادامی که بخواهیم از پول نفت استفاده کنیم به جایی نخواهیم رسید. عمده دانشجویان کشور ما دوست دارند استخدام دولت باشند، ولی تا زمانی که به دنبال مشاغل دولتی باشیم، هیچ‌گاه پیشرفت نخواهیم کرد.
وی با اشاره به اینکه پژوهش باید در کشور ما به گونه‌ای انجام شود که به تولید یک محصول بیانجامد، عنوان کرد: در حال حاضر کشور ما به سمت دانش بنیان شدن حرکت می‌کند، به این معنا که پژوهشی که انجام می‌شود به تولید یک محصول برای کشور ختم گردد و این محصول می‌تواند شاخص برای این باشد که ما پژوهش‌های خوبی انجام داده‌ایم و در این راستا ما باید شتاب‌دهنده‌ها و مراکز کسب و کار را تقویت کنیم و بخش دانشی را نیز به آنان تزریق نماییم.
مدیر آکادمی بین‌المللی پژوهش شتابدهنده فردوسی تاکید کرد: حمایت‌های مالی مهمترین دغدغه پژوهشگران ایرانی است، ولی اولویت‌آنان نیست، اگر قرار است حمایتی صورت گیرد باید بر روی پژوهش‌های آنان باشد و بروکراسی‌های پیچیده اداری از سر راه پژوهشگران برداشته شود.
گوهری‌منش افزود: باید فضای کار پژوهشی در‌ آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها تسهیل گردد و پژوهشگران درگیر بروکراسی اداری نشوند؛ دولت و پژوهشگران نیز باید در حوزه کارآفرینی، کسب و کار و مقوله شرکت‌های دانش بنیان بیشتر فعالیت کنند.
پژوهش‌های حوزه علمیه با کیفیت‌تر از دانشگاه‌ها است
وی خاطرنشان کرد: کیفیت پژوهش در حوزه‌های علمیه از دانشگاه‌های کشور بیشتر است، چراکه پژوهش‌هایی دارند که محصول تفکر خودشان است، درحالی‌که در دانشگاه‌های ما عمده پژوهش‌ها ترجمه شده از کشورهای غربی و شرقی است و چون محصولی هم تولید نمی‌شود، پژوهشگران ایرانی روزبه روز درجا می زنند و دولت هم نمی‌تواند برای آنان کاری کند، درنتیجه پژوهشگران ایرانی زمانی که از بستر دانشگاه خارج می‌شوند به شکل انسان‌های منفعل عمل می‌کنند.
ایرانیان به مقوله پژوهش بی‌تفاوت شده‌اند
این پژوهشگربا اشاره به اینکه درحال حاضر مردم ایران نسبت به پژوهش هیچ واکنش خاصی نشان نمی‌دهند، بیان کرد: در حال حاضر اغلب کودکان دوست دارند در آینده پولدار شوند نه اینکه علم و دانش کسب کنند که این یک ضعف برای کشور ما محسوب می‌شود، چراکه ما در یک بخش از تاریخ کشورمان اصل پژوهش را فراموش کرده‌ایم و تنها به درآمد حاصل از کسب وکار فکر می‌کنیم، در حالی‌که عمده کشورهای پیشرفته بخشی از درآمد خود را به پژوهش‌های آینده اختصاص می‌دهند. لذا درمی‌یابیم که این ما هستیم که اصل و نسب خود را از یاد برده‌ایم و فراموش کرد‌ه‌ایم چه ملت پژوهشگری بودهایم و علما و بزرگانی در تاریخ کشورمان به مقوله پژوهش اهمیت می‌دادند.
جاذبه«تکنولوژی»در خارج کشور، دلیل مهاجرت نخبگان ایرانی
گوهری منش در خصوص مساله مهاجرت نخبگان از کشور، گفت: تنها دلیلی که می‌تواند دانشجویان ایرانی را به سمت مهاجرت از کشور و جذب در کشورهای شرقی و غربی سوق دهد، جاذبه تکنولوژی در این کشورها است، برای مثال وقتی دانشجویان در این کشورها ادامه تحصیل می‌دهند از جاذبه‌های طبیعی و مصنوعی آن‌ها بسیار لذت برده و سپس به ایران باز می‌گردند و این جاذبه‌ها را در کشورخود تبلیغ می‌کنند که این امر خود موجب ترغیب بخش دیگری از نخبگان و خروج آنان از کشور می‌شود.
گوهری منش اضافه کرد: برخلاف تصور بسیاری از مردم، تنها درصد ناچیزی از افرادی که از ایران خارج می‌شوند، جذب صنعت کشورهای غربی می‌گردند چراکه این کشورها به راحتی یک فرد خارجی را جذب نمی‌کنند، در نتیجه خروج دانشجویان از کشور هیچ تکنولوژی را به ایران وارد نمی‌کند و متاسفانه تنها فضای کشور را به اصطلاح لاکچری‌تر کرده و باعث میشود تا دانشجویان داخل نیز به فکر خروج از کشور باشند و این دردی است که تنها در یک جامعه غیر حرفه ای و غیر پژوهشی میتوان مشاهده نمود.
انتهای پیام