چاپ

خراسان آنلاین - دبیر علمی نشست گفت‌وگوی فرهنگی ایران و شبه قاره هند گفت: کثرت آثار عرفانی در هند مخصوصا رواج سلسله‌های صوفیانه در آن سرزمین همواره توجه محققان را به خود جلب کرده و سلسله نشست‌ها کنونی هم نشان دهنده آن است که این حوزه نیاز به واکاوی‌های عالمانه بیشتری دارد.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، منصور معتمدی امروز در نشست گفت و گوی فرهنگی ایران و شبه قاره هند که در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی برگزار شد، اظهار کرد: اگر نگاهی گذرا به گذشته روابط ایران و شبه قاره بیاندازیم در می‌یابیم که چند هزار سال پیوند تاریخی، اقوام دو سرزمین را به یکدیگر مرتبط ساخته است. پیشینه این ارتباط را حتی به قبل از مهاجرت هند و اروپاییان و هند و ایرانیان می توان رساند.
وی با اشاره به اینکه « شواهدی از ارتباط میان تمدن کهن سند را با اقوام تمدن کهن ایران می‌توان نشان داد»، افزود: این ارتباط با مهاجرت اقوام هند و ایرانی ادامه یافت که نشانه‌های آن در مشابهت‌های زبان شناختی، دینی و اسطوره شناسی بین متون کهن سانسکریت ومتون اوستایی قابل مشاهده است.
مدیر فرهنگی دانشگاه فرودوسی مشهد گفت: ارتباطات گوناگون در ادوار تاریخی بعد نیز ادامه داشته است؛ به طور مثال می توان به انتقال کتاب‌هایی نظیر پنجه تنتره یا کلیله و دمنه در پیش از ظهور اسلام اشاره کرد.
معتمدی با تاکید بر اینکه «با ظهور اسلام روابط قطع نشد بلکه بیشتر هم شد»، تصریح کرد: ارتباطات مسلمانان و حتی گاه اروپاییان با مظاهر تمدن و فرهنگ شبه قاره عمدتا از طریق ایران و ایرانیان صورت می‌گرفته است.
وی یادآور شد: اخیرا دکتر فتح الله مجتبایی از محققان ایرانی که در هند پژوهی هم چهره‌ای شناخته شده است در یکی از آثار خود گفته‌اند دستور زبان عربی تحت تاثیر دستور زبان سانسکریت تبیین شده است. ناقل این دانش دستوری ایرانیان بوده‎‌اند.
عضو هیات علمی گروه ادیان وعرفان تطبیقی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی اظهار کرد: در طول تاریخ، ایرانیان با شبه قاره پیوند‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی داشته‌اند اما در این میان ارتباطات در دو حوزه عرفان یا تصوف و ادب فارسی را باید ممتاز دانست.
معتمدی ادامه داد: البته می دانیم پیش از ورود اسلام به شبه قاره، عرفان در ان سرزمین شناخته و رایج بوده بنابراین عرفان اسلامی یا تصوف در آن سامان برای رشد و بالندگی با زمین و زمینه‌ای از پیش آماده مواجه شده است. می توان گف تصوف اسلامی سابقه‌ای هزار ساله در شبه قاره دارد و طی این سال‌ها مشایخ، عرفا و طریقه‌های متعدد عرفانی در کشورهای شبه قاره ظهور کرده و پیروان فراوانی هم داشته است.
وی افزود: امروز وجود تعداد زیادی مقابر، مزار و نسخ خطی در شبه قاره را می توان نشانه رواج و گسترش تصوف در آنجا دانست.
معتمدی با اشاره به اینکه «زبان فارسی برای انتقال مفاهیم دینی، دیوانی، ادبی و مخصوصا عرفانی ابزار نیکویی بود»، گفت: زیبایی و البته جایگاه رسمی و اداری زبان فارسی چنان بود که تا قرن‌ها متون مختلف در شبه قاره به این زبان نگارش شده است تا جایی که علاوه بر متون منظوم که به سبک هندی شهرت یافتند متون منثور برجای مانده در شبه قاره واجد سبکی مشخص و متمایز هستند.
مدیر فرهنگی دانشگاه فرودوسی خاطر نشان کرد:نشست حاضر یکی از سلسله نشست‌های مربوط به گفت‌وگوهای فرهنگی ایران و شبه قاره با توجه خاص به عرفان و ادب فارسی است.
وی افزود: در مجموع 27 مقاله داخلی و خارجی در دبیرخانه نشست مورد تایید قرار گرفته که در شش پنل و در یک روز ارائه خواهند شد.
انتهای پیام