چاپ

خراسان آنلاین - یک مدرس انیمیشن گفت: تا آن‌جا که بتوانیم فضای آموزش را به فضای حرفه‌ای نزدیک کنیم، آن آموزش جدی گرفته شده و قطعا مفید و موثر خواهد بود.
سید مصطفی حسینی در گفت‌وگو با ایسنا- منطقه خراسان، پیرامون وضعیت آموزش انیمیشن در مشهد اظهار کرد: اگر بتوانیم به انیمیشن به دید یک صنعت بنگریم که می‌تواند چرخه اشتغال را به حرکت درآورد؛ به این شرط که اثرگذاری فرهنگی آن به شکل گسترده دیده شود، نوع آموزش‌ها نیز به همین سمت‌وسو خواهد رفت و نیز آموزش‌گیرنده باید بتواند در یک فضای صنعتی و تیمی نقش خود را ایفا کند که در این صورت اثرات آن هم در تولید نمایان خواهد شد.
این مدرس انیمیشن بیان کرد: درحال حاضر دو فاز آموزشی برای انیمیشن وجود دارد؛ یکی رفتن به دانشگاه و پاس کردن واحدهای مشخص است که از اسلوب شورای انقلاب فرهنگی پیروی می‌کند و دیگری آموزشگاه‌ها و آموزش‌های موردی است.
حسینی ادامه داد: انیمیشن تکنیکی است که بدون آموزش به‌سختی می‌توان کار را به‌ پیش برد. همچنین، معمولا آموزش‌هایی که به‌طور مقطعی و پراکنده هستند، چون متناسب با فضایی که فرد می‌خواهد در آن کار کند طراحی شده‌اند، نسبت به آموزش‌هایی که در محیط آکادمیک داده می‌شود موثرتر بوده‌است.
وی تصریح کرد: در محیط‌های آکادمیک، برخی عناوین تعریف‌شده، خیلی بیشتر از آنچه برایش زمان گذاشته‌ می‌شود، نیازمند آموزش است؛ بنابراین آن‌طور که باید به آن پرداخته نشده و درنتیجه نمی‌توان گفت که تاثیر چندان خوبی بر کسانی که این دوره‌ها را می‌گذرانند، دارد.
این مدرس انیمیشن اضافه کرد: از طرفی، آموزش‌های بیرونی، به‌خاطر بازبودن زمان و طولانی‌تربودن آن و همچنین به این دلیل که در محیط‌های حرفه‌ای صورت می‌گیرد و افراد آموزش را براساس کاری که می‌خواهند انجام دهند دریافت می‌کنند، تاثیر‌گذار است.
حسینی پیرامون میزان به رسمیت شناختن آموزش انیمیشن در مشهد گفت: در مشهد دانشکده فرهنگ و هنر2 را داریم که حداقل تا امسال، در مقطع کاردانی و کارشناسی دانشجو تربیت کرده که منتها آن هم با یک‌سری اما و اگرها همراه است.
وی افزود: آموزش‌های غیر دانشگاهی را به‌طور پیگیر و فراگیر سراغ ندارم و در حد دوره‌ای و مقطعی توسط برخی شرکت‌ها برگزار شده و چندان حالت تشکل‌یافته و منظمی را درحال حاضر در مشهد نداریم. اما در تهران چند مدرسه انیمیشن راه‌اندزی شده که با زمان باز و به‌طور مفصل، این آموزش‌ها را منتقل می‌کنند. البته ظرفیت این امر در مشهد وجود دارد و باتوجه به پیگیری و علاقه‌مندی به انیمیشن در مشهد، خوب است چنین فضایی که بتواند به‌طور جامع و مانع، هدفمند و تشکل‌یافته آموزش را منتقل کند، وجود داشته باشد، اما متاسفانه اکنون چنین فضایی موجود نیست.
این مدرس انیمیشن بیان کرد: به‌طور کلی، آموزش تا جایی که بتواند با خروجی خود در ارتباط باشد، موثرتر است؛ کما این که در دانشگاه‌ها هم با این مشکل مواجهیم که خیلی از اوقات، آموزش با خروجی و جایی که قرار است دانشجو در آن کار کند مرتبط نیست؛ درنتیجه تاثیرگذار نخواهدبود و یا از طرف دانشجو جدی گرفته نمی‌شود.
حسینی در پاسخ به سوالی پیرامون میزان عدالت به‌لحاظ آموزش انیمیشن در کشور بیان کرد: اگر عدالت به معنای مساوات است، چنین عدالتی به‌لحاظ امکانات آموزشی در ایران برقرار نیست و دلیل بزرگ آن هم این است که امکانات کاری به‌طور مساوی پخش نشده و طبیعتا این رشته نیز مانند اکثر رشته‌های حرفه‌ای، دچار مرکزگرایی است، چون فضای کار و حرفه‌ای تاحد بسیار زیادی در تهران متمرکز است.
وی اضافه کرد: این درحالی است که انیمیشن نیازی به نزدیک بودن به پایتخت و محل‌های تصمیم‌گیری ندارد؛ تیم‌های انیمیشن می‌توانند هرجایی، حتی شهرستان‌های کوچک باشند و از طریق اینترنت و راه‌های ارتباطی محصولات خود را ارائه کنند. بنابراین، این نگاه باید تغییر کند و از آن‌جا که علاقه‌مند به انیمیشن در همه جا وجود دارد، می‌توان گفت چنین فضایی عادلانه نیست؛ پس باید به سمت‌وسویی حرکت کرد که امکان کار و آموزش‌های مناسب برای این افراد فراهم شود.
این مدرس انیمیشن تصریح کرد: البته یک‌سری شرایط تغییر یافته و اکنون تقریبا به بهترین آموزش‌های روز از طریق اینترنت دسترسی داریم و بعضا می‌توانیم آموزش‌های بهترین افراد حوزه انیمیشن را در اختیار داشته باشیم.
حسینی خاطرنشان کرد: آنچه نقطه‌ضعف محسوب می‌شود و اگر برای آن تدبیری صورت گیرد، می‌تواند بسیار موثر باشد، این است که امکان کار در تیم‌های بزرگ‌تر فراهم شود تا افراد روحیه کار تیمی را یاد بگیرند. چون انیمیشن به‌شدت یک کار تیمی است و ما نیازمند آموزش به‌صورت کار تیمی هستیم، به این خاطر افراد گاهی ناگزیرند به شهرهایی مراجعه کنند که تیم‌های بزرگ در آن وجود داشته باشد.
وی درخصوص اثر نهادها در بهبود وضعیت آموزش انیمیشن گفت: به‌نظر من، آموزش از جنس نیاز است؛ یعنی افراد باید خود احساس نیاز کنند و سپس پیگیر شوند، زمانی که این احساس نیاز یافت شد، پاسخگویی نیز پیدا خواهد شد‌.
این مدرس دانشگاه عنوان کرد: اگر احساس نیاز جدی نیست، به این خاطر است که زمینه کاری برای آن فراهم نیست؛ بنابراین آنچه بیش از همه از نهاد‌ها می‌توان انتظار داشت، این است که زمینه‌ای فراهم آورند تا افراد به انیمیشن به‌عنوان یک شغل جدی نگاه کنند. به محض این که انیمیشن به‌طور جدی تبدیل به شغل و چرخه درآمدی آن منطقی شود، افراد می‌توانند به دنبال علاقه خود آیند و این امری است که از نهادها برمی‌آید، پس به‌دنبال آن، وضعیت آموزش در دانشگاه‌ها بهتر شده و دانشجو هم این آموزش را جدی می‌گیرد، چون می‌داند که قرار است آن را در محیط کار پس دهد.
حسینی افزود: معضل چرخه آموزش نه فقط در حوزه انیمیشن، بلکه در دیگر فضاها نیز، ناشی از این است که یا زمینه کاری در آن به اندازه کافی جدی نیست و یا ارتباط نوع آموزش با زمینه کاری به خوبی برقرار نمی‌شود و این دو اگر حل شود، به‌طور طبیعی و خودبه‌خود آموزش تصحیح می‌گردد.
انتهای پیام