چاپ

خراسان انلاين- مدت هاست خبرهاي نه چندان خوبي از فسادهاي مالي و برخي اختلاس ها به گوش مي رسد.
شايد در همين لحظه اي که اين جملات نوشته مي شود يا شما مي خوانيدشان، در گوشه و کناري از کشور، جرقه فساد ديگري زده شده يا اختلاس ديگري در حال انجام است.
هيچ تضمين و تعهدي هم وجود ندارد که چنين حادثه تلخ و ناگواري قطعاً و حتماً در شهر يا استان هاي بزرگ روي دهد و دامنه اش به استان يا شهر ديگري کشيده نشود.
فساد سه هزار ميلياردي يا هشت هزار ميلياردي آنقدر بزرگ و مهم هستند که بر خلاف برخي مسؤولان بي درد، مردم ادعاي حق خواهي و مطالبه پاسخ گويي داشته باشند.
شرايط اقتصادي کشور، وجود سرمايه هاي کلان، حفره هاي بزرگ و کوچک قانوني و آدم هايي که قانون را بيشتر و بهتر از دين و تقوا مي شناسند، همه و همه کافيست بزم خوش خورد و بردهاي مالي شان را کامل کند.
کشف هر اختلاس، چوب دو سر طلا و تف سربالاييست که ضربه اش اول از همه به نظام و کشور مي خورد، چرا که اصل فساد صورت گرفته بسيار زشت و ناپسند بوده و حيف و ميل انجام شده معمولاً راه برگشتي براي دوباره به خزانه رسيدن پول هاي بر باد رفته پيدا نمي کند.
اگر حيف بوده که به گردن چند نفر مي افتد و اگر ميل بوده که معمولاً تبديل به خانه و کاشانه و حساب بانکي و شرکت و امتياز در خارج از کشور شده و بازگرداندنش کار حضرت ارباب است.
از سوي ديگر کشف هر فساد، منجر به از دست رفتن بخشي از آبروي نظام و بخشي از بدنه فعال نيروي انساني مي شود که از قضا در پاره اي موارد بعضي از آنها جزو نيروهاي با تجربه نيز هستند.
در اين ميان يک بُعد مهم از بازي، مردم هستند که معمولاً متضررين واقعي چنين ماجراهايي مي شوند.
مردمي که همان فرد مفسد يا مختلس، از آنها براي رسيدن به مطامعش نردباني ساخته و حالا لگد به همه ادعاهايش زده است.
در چنين جايگاهي اما من به شدت معتقدم مردم نه در کشف فسادها بلکه در جلوگيري از آنها هم بسيار سهيم اند و مي توانند نقش ايفا کنند.
همين حالا و در اطراف و اکناف ما کارکنان و کارمندان و مديراني هستند که سال هاست با سيليِ حقوق کارمندي صورتشان را سرخ نگه داشته اند و کارمندان و کارکنان و مديراني هم هستند که يک شبه ره صد ساله رفته اند و پشت سرشان را هم نگاه نکرده اند.
نقش هاي نظارتي مردم يا بهتر بگوييم حق نظارتي مردم کمي فراموش شده ، حالا به عمد يا به سهو و مديران جامعه کمي غفلت و کم لطفي در شناساندن اين نقش يا حق مهم به مردم داشته اند.
چرا در يک مرکز استان هم مسؤولان و هم مردم و هم هاديان ديني جامعه بايد از عملکرد شورا ناراضي باشند و نتوانند کاري بکنند ؟
چرا در يک شهر مدعي فرهنگ و تاريخ، مردم شاهد بروز تخلفات گسترده در يک اداره کل يا سازمان باشند و نتوانند و بلد نباشند از حقشان براي نظارت و براي واگويه کردن مشکلاتشان استفاده کنند؟
چرا در يک استان با هزاران مطالبه عمراني و اجتماعي و فرهنگي، همه مشت مردم را به سينه بزنند و آن وقت از نظارت مردم و انتقادهايشان و نهي از منکرهايشان در محيطي واهمه داشته باشند و بگريزند؟
نشناساندن اين حق مهم به مردم، اگر عمدي باشد خيانت است و اگر سهوي باشد سستي و اهمال کاريست.
در يک جامعه اسلامي آحاد جامعه به عنوان پايه هاي تشکيل دهنده مردم سالاري ديني؛ بُعد نظارتي هم دارند که اگر مورد توجه و دقت قرار گيرد، مطمئن هستم بخش زيادي از مشکلات جامعه امروزمان را حل و فصل خواهد کرد.