چاپ

خراسان انلاين- در ادامه اين يادداشت به قلم فريده آقائي پور، آمده است: مدتهاست که آمار طلاق در ايران به مرز هشدار رسيده است، بر مبناي آمار ثبت احوال «در هر ساعت به طور متوسط 18 طلاق در کشور به ثبت مي رسد و ظرف 24 ساعت از شبانه روز حدود 432 واقعه طلاق در کشور اتفاق مي افتد» اما آيا کساني که جدا مي شوند، زندگي بهتري را پشت سر مي گذارند؟
زندگي مشترک، فراز و نشيب هاي زيادي دارد، گاهي بايد بخشيد و گاهي مورد بخشش قرار گرفت، گاهي بايد کوتاه آمد و گذشت کرد، گاهي بايد در برابرت کوتاه آمد و از اشتباهت گذشت.
يک روز آساني است، يک روز سختي و مرارت، گاه تلخ و شيرين، گاهي ترش و شيرين است، مثل همه آدم ها، مثل همه روزهايي که در زندگي پيش از ازدواج گذرانده اي، اما همسران زيادي طاقت ماندن و سازگاري در زندگي مشترک را ندارند پس طلاق مي گيرند تا راحت و خوشبخت زندگي کنند.
اما آيا تصور اينکه زندگي بعد از جدايي بهتر است، تصور درستي است؟
مطالعات جامعه شناختي نشان مي دهد که مردان و زنان متاهل بعد از جدايي روزگار بهتري ندارند، در حقيقت آسيب هاي بعد از طلاق آنقدر روح و روان آنان را تحت الشعاع قرار مي دهد که تا مدتها تمايلي براي حضور پررنگ در اجتماع و انجام فعاليت را ندارند.
آدم ها به سادگي طلاق مي گيرند، ولي همه کساني که تصميم به جدايي مي گيرند، نمي دانند که بعد از طلاق چه بر سرشان مي آيد.
آنان اگرچه مثل آب خوردن طلاق مي گيرند اما بعد از جدايي، ساده زندگي نمي کنند اصلا نمي توانند ساده زندگي کنند، چه زن باشي و چه مرد، هنوز وقتي مهر طلاق بر پيشاني شناسنامه ات خشک نشده، هزاران چشم دنبالت مي کنند و در پشت سرت هزاران حرف و حديث مي گويند، کنار آمدن با حرف ها و چشم هاي اين جماعت کار آساني نيست.
اگرچه خيلي از افراد از سر اجبار و تنگناهاي پيش آمده مجبور به جدايي هستند اما بايد قبول کنيم که درصد قابل توجهي از زنان و مرداني که پايشان به دادگاه هاي خانواده کشيده مي شود، مي توانند زندگي خود را حفظ کرده و به راحتي طلاق نگيرند، در حقيقت روي سخن ما با اين طيف از آدم هاست.
برمبناي پژوهش هاي جامعه شناسان، چنين افرادي پس از جدايي از حيث زن يا مرد بودن با مشکلات متعددي روبرو مي شوند، به عنوان نمونه زنان به لحاظ عاطفي، فقر و کمبود شديدي را در درون خود حس مي کنند، بي شک دايره آسيب هاي اجتماعي براي زنان وسيع تر است.
آنان بعد از اينکه زندگي زناشويي را ترک کرده و تصميم مي گيرند تنها باشند، از ناحيه افراد خودي و بيگانه شاهد نگرش هاي منفي و تک بعدي هستند به طوري که اغلب زنان دوست و آشنا، مراقبت مي کنند تا همسرشان به زن مطلقه نزديک نشود.
آنها به قول خودشان با اين کار از قلمرو زندگي مشترک خود دفاع و محافظت مي کنند اما به هر تقدير اين مساله تاثير بد و دردآوري را بر زن مطلقه باقي مي گذارد.
چنين زناني در صورت تصميم به تشکيل خانواده با سلسله اي از مشکلات و چالش ها مواجه مي شوند و خانواده ها تمايل ندارند تا عروس خود را از ميان زنان مطلقه برگزينند.
به همين علت افرادي که متارکه کرده اند خود را در برابر ازدواج مجدد عاجز و ناتوان مي دانند و به ياس و افسردگي و حتي بدبيني دچار مي شوند.
چنين افرادي به ويژه زنان، دلخوشي هايشان را نسبت به ادامه زندگي از دست مي دهند، به همين علت است که کارشناسان علوم رفتاري از افزايش خودکشي در ميان زنان مطلقه سخن مي گويند، از آنجايي که زنان داراي روحيات حساس تري هستند، نمي توانند، ببينند که افراد جامعه نسبت به آنها نگرش منفي دارند.
از سوي ديگر نگاه ابزاري و زشت برخي افراد، آنان را دچار تنش هاي روحي رواني مي کند.
مردان برخلاف زنان بعد از اينکه در مساله تشکيل خانواده به بن بست مي رسند با موجي از سردرگمي مواجه مي شوند و حتي ديگر تمايلي ندارند، دوباره تشکيل خانواده بدهند.
اگرچه مردان بعد از جدايي مي توانند در هر ساعت از شبانه روز به گشت و گذار با دوستان بپردازند اما بي نظمي، اختلالات روحي و وسواس فکري عملي در کنار سوء ظن نسبت به زنان ديگر خلق و خوي آنان را تغيير داده و منجر به افزايش عصبانيت و از دست دادن حس آرامش در زندگيشان مي شود.
البته ناگفته نماند که گرايش به اعتياد، انحرافات اخلاقي و بحران هاي عاطفي از جمله مواردي است که ميان زنان و مردان مطلقه مشترک است.
بنابراين مجموعه اين عوامل در کنارهم نشان مي دهد، هم مردان و هم زنان بعد از جدايي، آسوده خاطر نخواهند بود و نسبت به دوراني که متاهل بوده اند، کيفيت زندگي بهتري ندارند.