چاپ

خراسان انلاين- هنوز چند روزي از فاجعه پلاسکو نگذشته که مردم دريافتند بر پر کاهي بيتوته دارند، برجي عظيم با سازه هايي 50 ساله اما بسيار درهم تنيده و مهندسي ساز فولادي در چشم برهم زدني فرو ريخت و آوار شد بر ذهن مردم و مسئولين.
که عدم بازنگري بر دستپخت هاي مهندسان ناظر و شرکتهاي سازنده سازه هاي ساختماني خطرات بالقوه اي است که با اتفاقي نه درحد پلاسکوي تهران مي تواند حوادثي تلخ و فجايعي تکان دهنده را به فعل درآورد.
واقعيت سازه ها و ابنيه هاي ساخته شده دراقصي نقاط کشورمان از استانداردهاي بالا و قابل اعتماد و اطميناني برخوردار نيستند و ممکن است پس از پلاسکو زنجيره اين حوادث قطع نشود.
بهانه ريزش 50سال نوستالوژي مردم تهران و خاطره بازي با آن سازه سيمان و فولاد باعث گرديد که به استاني بپردازيم که دايم در معرض و محاصره خطرات بالقوه طبيعي است.
خراسان جنوبي برخط و کمربند زلزله جهاني قرار دارد که هر لحظه احتمال بيدار و فعال شدن گسل هاي خواب آلودش است، سال هاست که از خشم خشکسالي طبيعت ضربه خورده و مي خورد.
آبهاي زيرزميني اش به سرعت به قعر فرو مي لغزند و نياز به حفاري هاي عميق تر دارد و همين مکش آب از قعر زمين هاي سخت اين استان باعث فعال شدن گسل هايش مي شود، دشت هاي استان درحال فرونشست است...
استان خراسان جنوبي دايم در حال تهديد است و همگي مان در خوابي عميق هنوز به اين باور نرسيده ايم.
فاجعه زلزله طبس، ضربه هولناک زلزله فردوس، خشم زمين در زلزله دشت بياض و خضري و زيرکوه را همه بخاطرداريم، هنوز زخم اين چنگ طبيعت بر چهره استان ديده مي شود و همچنان هزاران خانوار در درون ناخودآگاهشان با ترس بر زمين زيرپايشان قدم مي گذارند که نکند باز دهان بگشايد و ببلعد خانه و کاشانه و جان مردم را!!
پس از تبديل اين منطقه به استان و تغييرات ظاهري آن با شکل گيري انواع سازه هاي کوتاه و بلند مرتبه و حجم بزرگي از کارهاي عمراني آيا استانداردهاي لازم براي ضد زلزله سازي خانه ها و ساير اماکن رعايت شده؟
آيا در ساختمان هاي بلندمرتبه سيستم هاي ايمني رعايت شده؟
سيستم ضدحريق تدارک ديده شده؟
پله هاي فرار اضطراري فراهم آمده؟
پاساژهايي که کم هم نيستند آيا درمقابل آتش و زلزله مقاومند؟
آيا شهرداري ها توانسته اند تجهيزات پيشرفته را فراهم آورند؟
ديديم و ديديد که پلاسکو چگونه در نبود امکانات مجهز که لازمه آتش نشانان غيور بود درهم فروريخت، درست بمانند کوهي از ماسه و هنوز هم پس از چند روز از درون دارد مي سوزد و لهيب مي کشد.
اتفاقات اينگونه اند، خبرت نمي کنند در لحظه اي و در کسري از ثانيه يقه ات را مي گيرند و داغانت مي کنند.
در آن لحظات نه حرف و شعار جواب مي دهد و نه اعتبار بازار و ارتباطات، در آن لحظه هاي حياتي امکانات و ابزارهاي مقابله نجاتت خواهندداد.
باور کنيم که استان خراسان جنوبي بر لبه تيغ راه مي رود با اين عقب ماندگي و عدم توسعه ديگر رمقي براي جنگ با قهر طبيعت و خطاهاي انساني ندارد...
خطر جدي است و چراغ زندگي در اين ديار و تا اطلاع ثانوي زرد است.