چاپ

خراسان انلاين- واپسين روزهاي بهمن 57 سرد و سخت بود اما چون مردم ايران به افقي دور دست مي نگريستند با تمام وجود اين سختي ها را تحمل مي کردند.
آن ها با چشم خود مي ديدند که کاخ شيشه اي شاهنشاه ايران در حال فروريختن است و رژيم ستم شاهي که قدمتي 2 هزار و 500 ساله داشت در سراشيبي سقوط قرار گرفته است.
همزمان با جنب وجوشي که مردم کلان شهرها داشتند مردم شهرهاي کوچک تر مانند قاين هم موجي در درياي خروشان انقلابيون به حساب مي آمدند طوري که در چنين روزهايي مردم مبارز و انقلابي قاينات در حال برگزاري مراسم چهلم 5 شهيد انقلاب در مسجد جامع شهر قاين بودند.
موضوع ديگري که نبايد در مورد پيروزي انقلاب از نظر دور داشت اين است که در جريان پيروزي انقلاب اسلامي ايران از کوچک گرفته تا بزرگسال و پير و جوان از نجار تا کشاورز و از پرستار تا دکتر و خلاصه همه مردم در پيروزي آن نقش داشتند طوري که عده زيادي از آن ها در تظاهرات، پخش اعلاميه ها و... شرکت مي کردند.
در درگيري هايي که بين آن ها و نيروهاي رژيم شاهنشاهي به وجود مي آمد علاوه براين که عده اي جان خود را از دست دادند برخي هم در اين درگيري ها به درجه جانبازي نائل آمدند.

** شهادت 5 نفر
يکي از اين افراد «برات شخمگر» اهل و ساکن شهرقاين است که اکنون 75 سال سن دارد و شغلش هم کشاورزي است.
خاطرات اين مبارز قاينات درجاي خود خواندني است. او مي گويد: هرچند باسواد نبودم اما از رژيم ستم شاهي، دار و دسته اش و وزير دربارش دل خوشي همچون ديگر مردم کشور نداشتم.
وي ادامه مي دهد: با وجود اين که به دليل نبود امکانات امروزي در آن زمان کمتر اطلاع از اوضاع کشور داشتم اما بيشتر روزها در حوزه علميه قاين درمنازل روحانيون اين شهر مانند آيت ا... سيد
«علي آيتي» ، حجت الاسلام اصفهاني از پيشکسوتان و مبارزان انقلاب حاضر مي شدم و نسبت به توزيع اعلاميه هاي امام راحل و عکس در شهر و خيابان به عنوان يک جوان فعاليت چشمگيري داشتم و شب ها در ستاد مردمي انقلاب در شهر قاين به وسيله تفنگ در ميادين ورودي و خروجي شهر و اماکن حساس شهر کشيک مي دادم.
بعلاوه در تمام تحصن ها و تظاهرات ضد رژيم ستم شاهي شرکت مي کردم.
از جمله اين راهپيمايي ها تظاهراتي بود که 22 آذر 57 در شهر قاين برگزار و منجر به شهادت 5 نفر از مبارزان انقلاب اسلامي شد و من که پلاکاردي در جلوي راهپيمايي در دست داشتم و در زمانيکه مأموران رژيم ستم شاهي راهپيمايي مردم را به خاک و خون کشيدند من به همراه شهيد حاج «محمد نصيري زاده» که قصد داشت اسلحه يکي از مأموران رژيم را بگيرد درکنار وي به وسيله سنگ به سمت آنها حمله کردم که در ابتداي کوچه حوزه علميه جعفريه يکي از مأموران رژيم ستم شاهي با اسلحه شهيد«نصيري زاده» را از ناحيه قلب هدف قرارداد و من در حالي که فرار مي کردم از ناحيه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفتم.
اين کشاورز مبارز ادامه مي دهد: براثر اصابت تير به ساق پا مجروح شدم و در حالي که به شدت خون ريزي داشتم متأسفانه مأموران نه مردم را مي گذاشتند که مجروحان را به بيمارستان منتقل کنند و نه خودشان کمک مي کردند. اين جانباز دوران انقلاب مي افزايد: در پايان مأموران رژيم ستم شاهي به بيمارستان آن زمان اعلام کرده بودند که چنانچه مجروحي به بيمارستان مراجعه کند مراتب را به شهرباني اعلام کنند تا هزينه و غرامت نيز از مجروح گرفته شود.
«برات شخم گر» مي گويد: بر همين اساس مجروحان و جانبازاني که در آن روز از صدمات کمتري برخوردار بودند از ترس در خانه هاي خود و به وسيله پرستاران در خانه ها امدادرساني و از رفتن به بيمارستان خودداري مي کردند.
او خطاب به جوانان ادامه مي دهد: اين انقلاب به راحتي به دست ما نرسيده بلکه خون ها به پاي آن از سال 42 ريخته شده و هزاران مبارز در زندان هاي مخوف رژيم ستم شاهي زير شکنجه هاي ظالمانه از بين رفته اند و بايد قدر اين انقلاب اسلامي و دستاوردهاي آن را بدانيم.

** تظاهرات براي آزادي انقلابيون
آن طور که يکي ديگر از فعالان انقلابي قاين مي گويد:در مراسم چهلم شهداي انقلاب اين شهرستان که چند هزار نفر از روستاييان شهرستان نيز شرکت داشتند.
مأموران رژيم ستم شاهي تمهيدات گسترده اي با همکاري يکي از واحدهاي نظامي شهرهاي همجوار براي مقابله با تظاهرات و اعتراضات مردم پس از اتمام مراسم يادبود در شهر اتخاذ کرده و جمع کثيري از نيروهاي نظامي و انتظامي آن زمان سوار بر خودروهاي نظامي و گشت و هشدار به مردم در خيابان ها، معابر و چهارراه منتهي به مسجد جامع قصد برهم زدن مراسم و جلوگيري از راهپيمايي را داشتند.
«حقاني» ادامه مي دهد: پس از اتمام مراسم مردم خشمگين قاينات شعارهاي کوبنده «مرگ بر شاه» و «شهيدان زنده اند ا... اکبر به خون آغشته اند ا... اکبر» را بدون توجه به حضور نيروهاي نظامي و انتظامي سر دادند و همان طور که در حال حرکت به سمت دادگاه آن زمان و دادسراي نظامي خواستار آزادي 5 نفر از انقلابيوني شدند که هفته قبل از آن هنگام توزيع اعلاميه، نصب عکس امام راحل، شعار نويسي برروي ديوارها و توزيع سلاح بين انقلابيون توسط مأموران شهرباني دستگير شده و در يکي از شهرهاي همجوار در زندان نظامي به سر مي بردند.

** يک شبانه روز تحصن
به گفته وي تظاهرکنندگان به مدت يک شبانه روز در خيابان مقابل دادگاه تحصن کردند و با سردادن شعار از مسئولان دادگاه آن زمان خواستار آزادي اين عزيزان شدند و شب سرد زمستان را با توزيع غذاي گرم، چاي، تهيه آش، گرم کردن خود به وسيله آتش و گشت در شهر سپري و به مأموران رژيم ستم شاهي اعلام کردند تا آزادي انقلابيون و پيوستن آنها به مردم اين محل را ترک نمي کنند.
سرانجام مأموران رژيم ستم شاهي با آزادي اين افراد موافقت و جمعيت متحصن براي استقبال از انقلابيون به وسيله وانت،کاميون، اتوبوس و موتورسيکلت مسير قاين به سمت بيرجند تا ابتداي روستاي خونيک را پيمودند.
اما نکته قابل توجه در مورد مردم مبارز قاينات که او به آن اشاره مي کند اين است که انقلابيون اين شهرستان آمادگي خود براي پيوستن به مردم انقلابي تهران در آن زمان را اعلام کردند و حتي تعدادي از انقلابيون مسلح آن زمان خود را به تهران رساندند.