چاپ

خراسان آنلاین - گروهی از ستاره‌شناسان موفق شد‌ه‌اند یکی از دقیق‌ترین مشاهدات در تاریخ ستاره‌شناسی را رقم بزنند.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان و به نقل از سایت فیز، ستاره‌شناسان دو ناحیه نورانی متراکم را مشاهده کردند که فقط 20 کیلومتر از هم فاصله دارند و در اطراف ستاره‌ای قرار گرفته‌اند که 6500 سال نوری از زمین فاصله دارد. این مشاهدات مثل این است که با استفاده از تلسکوپ، ککی که در سطح پلوتو حرکت می‌کند را از زمین ببینیم.
این مشاهدات غیرمعمول با استفاده از ژئومتری دقیق و خصوصیات جفت ستاره‌هایی که حول یکدیگر می‌چرخند امکان‌پذیر شده است. یکی از این ستاره‌ها سرد و سبک است و کوتوله قهوه‌ای نامیده می‌شود و دنباله گیسومانندی متشکل از گاز دارد. دیگری یک ستاره اگزوتیک و به سرعت در حال چرخش است که تپ‌اختر یا پالسار نام دارد.
رابرت مین، دانشجوی ستاره‌شناسی دانشگاه ستاره‌شناسی و اخترفیزیک دانشگاه تورنتو و سرپرست نویسندگان این مقاله که به تازگی در مجله نیچر به چاپ رسیده است، می‌گوید: گاز درست مثل شیشه ذره‌بین عمل می‌کند که در مقابل پالسار قرار گرفته است.
او ادامه می‌دهد: ما از پشت یک ذره‌بین طبیعی به پالسار نگاه می‌کنیم که هر از چند گاهی به ما امکان می‌دهد دو ناحیه را به طور مجزا مشاهده کنیم.
پالسار یک ستاره نوترونی است که با سرعت بیش از 600 بار در ثانیه می‌چرخد و ضمن چرخش، تشعشعاتی از دو نقطه داغ بر روی سطح خود متساعد می‌کند. وضعیت این دو نقطه با وضعیت تشعشعات هم‌خوانی دارد.
قطر ستاره کوتوله قهوه‌ای نیز یک‌ سوم قطر خورشید است. این ستاره دو میلیون کیلومتر از پالسار فاصله دارد که پنج برابر فاصله بین زمین و ماه است و هر 9 ساعت یک‌بار به دور پالسار می‌چرخد. ستاره کوتوله به صورت کشندی به پالسار قفل شده و درنتیجه یک سمت آن همیشه رو به پالسار است؛ درست به همان ترتیبی که ماه رو به زمین قرار گرفته است.
از آن‌جا که ستاره کوتوله قهوه‌ای در فاصله بسیار نزدیکی از پالسار واقع شده، تحت تاثیر تشعشعات قوی که از همنشین کوچکترش متساعد می‌شود، قرار دارد. تشعشعات شدید از پالسار، یک سمت ستاره کوتوله نسبتا سرد را گرم می‌کند و دمای آن را 6000 درجه سانتی‌گراد می‌رساند که با دمای خورشید برابر است.
تشعشعات پالسار در نهایت می‌تواند موجب مرگ کوتوله شود. پالسارها در این گونه سیستم‌های دوتایی «بیوه سیاه» نامیده می‌شوند. درست مثل عنکبوت‌های بیوه سیاه که جفت‌شان را می‌خورند، تصور می‌شود که پالسارها می‌توانند به تدریج گازهای کوتوله را تحلیل ببرند تا زمانی که این گازها کاملا مصرف شود.
این مشاهدات علاوه بر این که قدرت تفکیک بسیار بالایی دارد می‌تواند به کشف پدیده رازآلودی به نام انفجارهای شدید رادیویی یا FRB کمک کند.
انتهای پیام