چاپ

خراسان آنلاین - محققان دانشگاه نورث‌وسترن برای اولین‌بار تحقیقات جامعی بر روی اثر کربوکسی‌تراپی برای درمان مشکلاتی همچون ترک‌های پوستی، سلولیت و برداشت بافت زخم انجام دادند.
به فرایند تزریق گاز کربنیک در زیر پوست کربوکسی‌تراپی می‌گویند و معمولا برای برطرف‌سازی مشکلات زیبایی و درمان سلولیت از این روش استفاده می‌شود.
در این روش از سوزن‌های بسیار ظریف جهت تزریق زیر جلدی گاز بی خطر CO2 استفاده می شود. به گفته کارشناسان پس از تزریق گاز در بافت، غلظت اکسیژن افزایش یافته و با تحریک فیبروپلاست‌ها، تولید کلاژن بیشتر می‌شود.
در این مطالعه محققان تاثیر کربوکسی‌تراپی در رفع چربی اضافی شکم را با لیپوساکشن مقایسه کردند.
تحقیقات اولیه محققان نشان داد که برخی از متخصصان زیبایی در مورد مزیت‌های این روش بسیار اغراق‌آمیز سخن می‌گویند. اگرچه لاغری موضعی پس از یک دوره پنج هفته‌ای با این روش ممکن است، اما پس از گذشت 6 ماه بافت چربی در همان نقطه دوباره باز می‌گردد.
محققان در ادامه تحقیقات خود دریافتند که ممکن است واکنش بدن افراد در برابر تزریق گاز کربن متفاوت باشد، بنابراین باید از آزمایش‌های اولیه برای حصول اطمینان استفاده کرد.
کربوکسی‌تراپی روش درمانی جدیدی نیست، چرا که اولین‌بار این روش در سال 1932 و در چشمه‌های باستانی مملو از کربن‌ شهر رویات فرانسه مورد بررسی قرار گرفت. با قرار گرفتن در این آب بعضی از بیماری‌های پوستی درمان می‌شوند.
با وجود برخی انتقادها در مورد این روش ترمیمی-زیبایی بعضی از پزشکان این روش را کم‌خطر ترین روش در عصر حاضر می‌دانند.
البته این روش درمانی به علت خطر و جراحت کمتر در مقایسه با لیپوساکشن بهتر است، اما اثر آن در مقایسه با لیپوساکشن بسیار کمتر بوده و حداقل دوره درمان تا 6 هفته ادامه می‌یابد.
از نظر طرفداران این روش درمانی، با تزریق گاز کربن به بافت چربی، سلول‌های چربی آسیب دیده و بدن با تصور اینکه با آسیب بافتی مواجه شده، در پاسخ به آن شروع به تولید کلاژن می‌کند، کلاژن عامل اصلی استحکام و زیبایی پوست است.
با وجود مزیت‌هایی که این روش دارد، اما در حال حاضر دو گره طرفداران و منتقدان با ارائه دلایل و انتقاد‌های خود سعی می‌کنند مزایا و معایب آن را اثبات کنند.