بزرگنمايي:

خراسان آنلاین - کاظمین- اربعین حسینی میلیون ها زائر از سراسر جهان را به سرزمین کربلا کشانده تا در بین الحرمین به مولای کربلا سلام دهند.

خبرگزاری مهر - گروه استان ها: آهسته قدم بردار ای زائر، اینجا قدمگاه فرشتگان است. مبادا از برکت افزونش بی نصیب بمانی. گام هایت را با صلوات بردار ، این قدم ها زمانی نه چندان دور دستت را خواهند گرفت. به خودت افتخار کن ای زائر حسین(ع) چرا که بر سفره اربعین در کربلا دعوت شده ای.
جایی که امروز از سراسر جهان آمده اند از کویت، میانمار و افغانستان و ... از ترک و لر و عرب و فارس. همه به زبان خودشان با مولایشان سخن می گویند.
چه دیوانه وار اشک می ریزند و چه عاشقانه زمزمه می کنند. بر سفره ای دعوت شده ای که غنی و فقیر یکسان اند. نژاد و اصلیت معنایی ندارد و همه به مساوات پذیرایی می شوند. کسی نمی گوید از کجا آمده ای، دارایی ات چقدر است و یا زندگانی ات را چگونه به سر بردی.
اری. امروز میلیون ها زائر از سراسر جهان آمده اند تا با امام حسین(ع) بیعت ببندند. آمده اند تا با سید الشهدا درد دل کنند. احساس شان به قدری پاک است که قلم را از نوشتن عاجز می کند.

اینجا کاظمین است. برخی از نجف آمده اند تا خود را به کربلا برسانند و برخی نیز آمده اند تا به پابوس مولای غریب سامرا رفته و سپس راهی بین الحرمین شوند.
ورودی باب المراد و باب الزمان از ازدحام خالی نمی شود. بنا به گفته برخی، می خواهند باب المراد از گناه پاکشان کند تا شاید در بین الحرمین خاک شوند.
عده ای در گوشه ای روضه سقا می خوانند و برخی نیز خاک را توتیای چشم می کنند.
خیابان صاحب الزمان از جمعیت خالی نمی شود. موکب ها شبانه روز خدمت می کنند. یکی چای می دهد، یکی غذا و دیگری خدمات دیگری را به عهده گرفته است. خدمت رسانی ها متفاوت اما هدف فقط حسین(ع) است.
بنا به گفته بابا حسین، پیرغلام امام حسین(ع)، اینجا مسئولیت مهم نیست، مأموریت مهم است. اینجا همه مأمور خدمت به زائران شده اند. از مدیرکل تا کارگر، همه یک پست دارند.

لبیک یا حسین(ع)
نیم نگاهی به زائران می کنم. گروهی با سربندهای « لبیک یا حسین» دورهم دایره وار نشسته و با لهجه خودشان چیزی می گویند و اشک می ریزند. یکی از آن ها که لهجه ام را می فهمد، می گوید: زائر حسین شده ای. زائر حسین برای ما ارزش زیادی دارد.
گویی از میانمار آمده اند. قربانت شوم حسین(ع) که عاشقانت از گوشه گوشه جهان به دیدنت می آیند.
در جمعشان می نشینم. می گوید: از میانمار آمده ایم تا امام حسین (ع) را لبیک گوییم.
اسم حسین(ع) اشکش را سرازیر می کند و بلند می گوید:« لبیک یا حسین».
از اهدافش می پرسم. بغض می کند و می گوید: برای زیارت امام حسین(ع) آمده ام. برای گریستن بر غم حسین(ع) آمده ام.
با چفیه اشک هایش را می زداید و می گوید: امام حسین(ع) زحمت زیادی کشیده است و امروز خانواده را رها کردم تا از او تشکر کنم.
اشک هایش یکی پس از دیگری می ریزد و می گوید: برای پیاده روی آمده ام تا بگویم لبیک یا حسین(ع).

تهدیدهای داعش جلوی عاشقان حسین(ع) را نگرفت
از شرایط اسلام در میانمار می پرسم. می گوید: در میانمار برای مسلمانان مشکل زیادی وجود دارد دعا می کنم مشکلات مردم میانمار حل شود.
دوباره بغض می کند و می افزاید: مشکلات مردم میانمار تنها با ظهور امام عصر(عج) حل می شود.
می پرسم اگر امام زمان(عج) را ببینی چه می گویی؟ با دو دست صورتش را می گیرد و گریه می کند و می گوید: تنها آرزویم زیارت امام زمان (عج) است.
وی با اشاره به حضور مردم می گوید: تنها عشق به امام حسین(ع) است که علی رغم این تهدیدهای داعش، مردم را روانه عراق می کند.
ورودی حرم گروهی با لباس های خاصی ایستاده و یک صدا نوحه ای می خوانند. ازچهره شان پیداست که از هندوستان آمده اند. چه زیبا عزاداری می کنند و چه عاشقانه لبیک یا حسین(ع) می گویند.
تو کیستی یا امام حسین(ع) که جهانیان برایت بی تابی می کنند. چه کرده ای که برایت ضجه می زنند. چه داری که برای رسیدن به بین الحرمینت سر از پا نمی شناسند. چه کرده ای که تمام دردها در راه رسیدن به تو فراموش می شود. به راستی که روح خدا در تو دمیده است.
امروز کربلا غوغا است و دسته های عزاداری با هر نوا و سنت و آئینی در این پیاده روی داغ عزیز زهرا و شهادت مظلومانه اش را یاد می کنند و دل خونین خویش از این مصیبت عظما را تسلی می دهند .