بزرگنمايي:

خراسان آنلاین -  بیمارستان‌ها و آزمایشگاه‌ها اغلب از نور ماوراء بنفش (UV) برای از بین بردن میکروب‌ها استفاده می‌کنند، اما این نور به انسان‌ها آسیب می‌رساند. به همین دلیل از لامپ‌های UV در مکان‌هایی نظیر اتاق عمل‌های خالی و آزمایشگاه‌های بدون استفاده برای از بین بردن میکروب‌ها استفاده می‌شود.
  لامپ‌های UV ضدعفونی کننده موجب اختلال در پیوند مولکولی مواد ژنتیکی و یا پروتئین‌های میکروبی می‌شوند و متداول‌ترین لامپ‌ها دارای طول موج 254 نانومتر (nm) است که طول موج نسبتا کوتاه UV است و به اصطلاح "C"نام دارد و می‌تواند به پوست و چشم‌ها نفوذ کرده و منجر به سرطان و آب مروارید شود.
سرپرست این تحقیق فیزیکدان دیوید برنرر در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در نیویورک طی چهار سال طول موج‌های کوتاه‌تر به نام " far UVC light " که قادر به نفوذ به لایه‌های بیرونی چشم و پوست نیستند را مورد آزمایش قرار داد. محققان دریافتند UVC باکتری‌های روی سطوح را از بین می‌برند و به موش‌های آزمایشگاهی نیز آسیب نمی‌رسانند.
این گروه ویروس‌های آنفلوانزا را در داخل یک اتاق و در معرض نور UVC با طول موج 222 نانومتر قرار دادند. محققان سپس نمونه‌های مایع را از محفظه جمع‌آوری و آنها را در سلول‌های کلیوی حساس به آنفلوانزا منتشر کردند و دریافتند نمونه‌ها می‌توانند سلول‌ها را آلوده کنند، اما با وجود UVC این آلودگی امکان‌پذیر نخواهد بود. شاون گیبس متخصص بهداشت صنعتی اظهار کرد: با این روش قادر خواهیم بود درانتقال بیماری اختلال ایجاد کنیم.
گروه برنر به تازگی پیشرفت‌های بسیاری در زمینه لامپ‌های اگزایمر مورد استفاده در عمل جراحی چشم لیزیک نیز ارائه کرده‌اند.
جیمز مکدیتیت متخصص بهداشت صنعتی در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد خواص ژنتیکی UVC را مورد مطالعه قرار داد و گفت: روش برنر و همکارانش برای از بین بردن و انتقال موارد بیماری‌زا بسیار شگفت‌انگیز است.
البته وی هشدار داد حتی اگر مشخص شده طول موج مورد استفاده 222 نانومتر ایمن است باید محدودیت‌های قرار گرفتن در معرض آن وجود داشته باشد. البته ممکن است این میزان در طیف گسترده 254 نانومتر از باکتری‌ها و ویروس‌ها کار نکند و در نهایت بر باکتری‌ها و ویروس‌های اشباع شده در فضای بالای اتاق نزدیک به لامپ عمل کند و بر سطوح آلوده به میکروب تاثیر نداشته باشد.
برنر و همکارانش برای انجام مطالعات بیشتر با نور UVC و میکروب‌ها تلاش می‌کنند تا ایمنی و اثربخشی آن در دوزهای مختلف را ارزیابی کنند. اگر همه چیز به خوبی پیش رود ممکن است اطلاعات کافی برای دستیابی به تصویب قانونی در چند سال آینده در این زمینه فراهم شود.
نتایج این تحقیق در نشریه bioRxiv منتشر شده است.