بزرگنمايي:

خراسان انلاين- سيد حسين حسيني در اين مطلب نوشت: بازيکنان اين دهه، امروز پيشکسوتاني هستند که در صورت دلگرم بودن با توجه به تجربيات ارزشمندشان مي توانند به رشد اين رشته ورزشي پرطرفدار در استان کمک کنند.
به گفته وي آقاي گلي، عضويت در تيم منتخب فوتبال خراسان و بازي در اين تيم به خصوص در برابر استقلال تهران از جمله افتخارات اوست که در دهه 60 اتفاق افتاد زماني که هر استان فقط يک تيم منتخب داشت و اين کار ساده اي نبود.
وي اضافه کرد: آن ها که فوتبال آن روزها را درک کرده اند، خاطره سرعت و تکنيک او در خط حمله تيم شهرستان بيرجند و گل هاي فراوان او را به ياد دارند.
ادامه مطلب به اين شرح است: «محمد پاکرو»، متولد 1339 شهرستان بيرجند، فوروارد توانا و تاثير گذاري که در دهه 60 همه آن چه در توان داشت را براي کسب نتايجي که اکنون از افتخارات استان است به کار گرفت.
او و تعدادي ديگر از بازيکنان آن زمان بدون شک اگر در شرايطي مانند امروز فعاليت مي کردند، توان حضور در ليگ برتر را داشتند.
اين پيشکسوت ميهمان روزنامه «خراسان جنوبي» شد تا ضمن کنکاش خاطرات شيرين آن روزها با او به بررسي شرايط فوتبال استان بپردازيم.
از افتخاراتش که صحبت مي کند، خيلي مراقب است مطلبي نگويد که تکدر خاطر ديگران را سبب شود و هر ورق از آلبومي که در دست دارد نشان دهنده بخشي از تاريخ فوتبال استان است.

** اولين بار چه زماني پا به توپ شديد؟
فوتبال را از زماني که دانش آموز دبستان پرويز در محدوده پايين شهر بودم شروع کردم و اين ورزش را در مدرسه راهنمايي فرزان ادامه دادم، بيشتر در زمين هاي خاکي فعاليت مي کردم و در همه ايام تحصيل و بعد که دانش سرا رفتم، هميشه عضو تيم فوتبال مدرسه بودم.

** اولين مربيان شما چه افرادي بودند؟
شادروان «علي رضا نجات »که هم عضو تيم فوتبال شهرستان بيرجند و هم دبير ورزش بودند و بعد از آن آقاي «سليماني» از پيشکسوتان، اين ها اولين افرادي بودند که باعث دلگرمي من براي حضور در فوتبال شدند.
البته در آن زمان تمرين هاي ما حرفه اي نبود و در همان حد مدرسه انجام مي شد.
ولي اولين مربيان در مرحله حرفه اي پيشکسوتان «عباسعلي جباري» و «محمد شباني» بودند که البته افرادي مانند «اصغر مودي» و «علي دقتي پور» هم نقش به سزايي در رشد و پيشرفتم در فوتبال داشتند.

** استعداد حرفه اي شما را چه کسي کشف کرد؟
«حسن جباري» که خود يکي از بهترين هافبک هاي فوتبال بود . من از سال 60 تا 74 عضو تيم فوتبال شهرستان بيرجند بودم.

** تمرين ها چگونه بود؟
زمستان ها در زمين خاکي، و تابستان ها هم در زمين چمن تمرين مي کرديم، به طور معمول در روز 2 جلسه تمرين داشتيم، صبح ها بدنسازي بسيار سنگين که به طور معمول توسط آقاي «شباني» انجام مي شد عصرها هم زير نظر «عباسعلي جباري» در زمين فوتبال تمرين مي کرديم.

** الگوي شما آن زمان چه بازيکناني بودند؟
در سطح کشور «فرشاد پيوس» که در دهه 60 يکي از بهترين مهاجمان تيم ملي و هم سن و سال خودم بود.
در بيرجند هم «محمد مقرنسي» که اکنون حدود 62 سال دارد و در تهران زندگي مي کند.
او در آن زمان به علت اين که مدتي در تهران بازي کرده بود، از تکنيک خوبي برخوردار بود که ديدن بازي هاي زيباي او در خط حمله در افزايش انگيزه ام نقش زيادي داشت.
اين پيشکسوت که استاد دانشگاه هم هست هم اکنون در فوتبال دانشگاه ها و اعزام تيم هاي دانشجويي به خارج از کشور نقش به سزايي دارد.

** با نسل قبل تر از اين ها هم آشنا بوديد؟
بله، بازي برادران مرحوم نجات «علي رضا و محمد علي» را در کودکي ديده بودم اين ها بازيکنان برجسته اي بودند که با کم ترين امکانات باعث رشد فوتبال استان شدند (روزنامه خراسان جنوبي در زمان حيات اين پيشکسوتان با آن ها گفتگو کرده بود)،که البته فعاليت «مقرنسي» هم با اواخر فعاليت برادران نجات هم زمان بود.
«اصغرمودي»،«ابوالفضل جباري» هم از ديگر بازيکنان تاثير گذار قبل از من بودند.

** چگونه به تيم منتخب خراسان دعوت شديد؟
من در مجموع 7 مرتبه براي تيم منتخب استان انتخاب شدم ، يعني از سال 64 تا 70 هر سال دعوت مي شدم، 2 بار به همراه «علي سارباني» دروازه بان موفق تيم بيرجند و چند دفعه به همراه «عباس شباني» و «مسعود برهاني» به تيم منتخب استان دعوت شديم، ولي من و «مسعود برهاني» تنها افرادي هستيم که براي تيم منتخب استان بازي کرديم.

** شما فوروارد بوديد. يادتان مي آيد چند گل به ثمر رسانديد؟
به مدت 10 سال آقاي گل بيرجند بودم، رقمش يادم نيست ولي طي اين 10 سال شايد بالاي 200 بار دروازه حريفان را باز کردم.
ديدارهايي بود که بيش از 5 گل به تنهايي به ثمر مي رساندم.
نکته ديگر اين که در طول سال هاي فعاليت خودم حتي يک پنالتي خطا نزدم و همه آن ها گل شد.

** بهترين گلي که به ثمر رسانديد را به خاطر داريد؟
در بيشتر گل ها با جا گذاشتن چند نفر، دروازه حريف را باز مي کردم، ولي شايد بهترين آن ها سال 65 بود که در مرحله نيمه نهايي مسابقات استان به سبزوار برخورديم که آن بازي را 3 بر يک برنده شديم.
در يکي از اين گل ها، من از وسط ميدان پا به توپ شده و با جا گذاشتن چند دفاع تا خود تور دروازه توپ را برده و گل را به ثمر رساندم.
آن سال با غلبه بر تيم توربوي مشهد در ديدار نهايي عنوان قهرماني استان را کسب کرديم.

** بعد از قهرماني در خراسان چه اتفاقي افتاد؟
به عنوان نماينده خراسان در سال 66 در جام فلق شرکت کرديم که در بازي برابر نساجي مازندران با نتيجه 2 بر يک مغلوب شديم، البته نساجي مازندران در آن سال با بازيکنان برجسته اي که داشت عنوان قهرماني اين جام را در کشور به دست آورد.

** گلي هم در تيم منتخب خراسان به ثمر رسانديد؟
نه متاسفانه، چون باز هم در نهايت روابط حاکم بود من در پست تخصصي خودم که فوروارد بود به کار گرفته نشدم و به عنوان هافبک چپ در زمين بودم.
در بازي استقلال قرار بود «علي سارباني» به عنوان دروازه بان حضور داشته باشد ولي از آن جا که ما دو نفر شهرستاني بوديم و در همان هتلي که بازيکنان استقلال حضور داشتند اقامت داشتيم.
«علي سارباني» ديرتر آمد و پشت در استاديوم مانده بود، آن بازي را تا دقيقه 90 يک بر صفر از استقلال پيش بوديم که در اين لحظه با پنالتي که «اکبر ميثاقيان» داد بازي يک بر يک مساوي به پايان رسيد.
ولي با آمادگي که «سارباني» داشت اگر در زمين بود احتمال زيادي داشت که پنالتي را بگيرد.

** به نظر خودتان علت توجه مربيان تيم منتخب استان به شما چه بود؟
علاوه بر مهارت هايي که در پست خودم داشتم، از سرعت بالايي هم بر خوردار بودم و 100 متر را درمدت حدود 11 ثانيه طي مي کردم.
مرحوم «شمشيري» ( عضو سابق تيم ملي دو وميداني و مربي وقت دو وميداني بيرجند) بارها از من خواست در رشته دو و ميداني فعاليت کنم.
از نظر تکنيک هم حدود 300 روپايي مي زدم.

** آيا فرصت بيشتري براي دعوت به اردوهاي تيم ملي هم براي شما پيش آمد؟
خوشبختانه يا متاسفانه به خاطر تعصبي که به تيم شهرستان داشتيم خيلي وقت ها تمرين هاي استاني را به خاطر ديدارهاي تيم شهرستان بيرجند رها مي کرديم و بارها هم از طرف هيئت فوتبال خراسان به خاطر اين قضيه توبيخ شديم ولي اگر شرايط امروز و ليگ هاي منظم باشگاهي وجود داشت شايد، وضعيت به گونه اي ديگر بود.

** به جز شما چه بازيکناني سطح فني بالايي داشتند؟
در مجموع به خاطر رونقي که فوتبال بيرجند داشت بازيکنان آماده اي داشتيم.
«حسن جباري» يک هافبک بسيار آماده بود که به نظر من در سطح تيم ملي هم بود، «رضا مرغوب»،«مودي»، «علي و سعيد دقيق»، «حسن قهوه چي» اين ها همه فورواردهاي آماده آن زمان بودند.
«عباسعلي جباري» که يک اعجوبه بود چون علاوه بر فوتبال، در بيشتر رشته هاي مطرح آن زمان مانند بسکتبال، واليبال و ....فعاليت و افتخار آفريني کرده بود.
«مسعود برهاني» هم در پست دفاع خيلي مهارت داشت که همان طور که گفتم براي منتخب خراسان هم بازي کرد و خيلي بازيکنان ديگر که شايد نشود اين جا از همه آن ها ياد کرد.

** در مسابقات آن زمان صداي فرياد هاي شما سر هم تيمي هايتان زياد شنيده مي شد، مي توانيد علتش را بگوييد؟
(با مکث و خنده) بازيکني که به خوبي مرا تغذيه کند کم داشتيم، بازيکن توپي را که با يک پاس کوتاه مي توانست به من برساند، مي زد زيرآن و من براي رسيدن به توپ بايد مسافت زيادي را با سرعت طي مي کردم که خيلي وقت ها باعث از دست دادن موقعيت مي شد، بنا براين عصبي مي شدم.

** الان هم پا به توپ مي شويد؟
بعد از بازنشستگي از آموزش و پرورش درگير کار کشاورزي شده ام.
تا سال قبل در تمرين هاي پيشکسوتان حضور داشتم ولي حالا به خاطر درگيري هايي که دارم فرصت پيدا نمي کنم.
ولي به نظر من دوران رونق حضور پيشکسوتان زماني بود که آقايان «رستگار» و« برهاني» حضور داشتند آن ها همه را دور هم جمع مي کردند و حتي نسل هاي قديمي تر از ما هم مي آمدند.

** به نظر شما براي اين که فوتبال ما از اين وضعيتي که دارد خارج شده و رشد کند ، چه بايد بکنيم؟
با توجه به تجربه اي که دارم معتقدم بايد علاوه بر ارتقاي دانش مربياني که توان معرفي بازيکنان به سطوح بالاي فوتبال را دارند سراغ بچه هاي مستعد و پابرهنه در مناطق محروم برويم، چون از دل آن هاست که بازيکنان نخبه در مي آيد.
يک سال در مدرسه منطقه جواديه معلم بودم ، از بين آن ها يک تيم در رده جوانان انتخاب کردم، افرادي که تا به حال حتي چمن هم نديده بودند ولي استعداد داشتند.
بعد از تمرين هايي که با آن ها داشتيم در سال اول حضورشان عنوان نايب قهرماني مسابقات شهرستان را در بين 7 تيم به دست آوردند و از بين آن ها بازيکنان ارزنده اي پديد آمدند.